🎁 Nie Zbudujesz Szczęścia Na Cudzym Nieszczęściu

Wyszukiwarka, wyniki wyszukiwania frazy: swoją radość można znaleźć w radości innych o to jest tajemnica szczęścia. Stanisław Jerzy Lec Cytat 31 lipca 2009 roku, godz. 21:18 0,0°C

kogo kocha kochanke czy żone Rozpoczęte przez ~nika, 01 sty 2014 ~rabin Napisane 28 stycznia 2016 - 10:44 Jak to czytam, to wcale sie nie dziwie, że mężowie mają kochanki. Takie wpisy zon tylko to potwierdzają. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~koch ~koch Napisane 28 stycznia 2016 - 10:53 ~asdfgh napisał:~Kochanka napisał:ona nadal nie zmieniła się w dobrą żoną Jakby nie było (ta żona, czy nie ta), powinna mi dać do myślenia, ta zamiana ze złej żony w idealną, ale jakoś nie dała. Mój błąd. asdfgh polecasz wszystkim ksiązki, publikacje, ale sama powinnas sie troszkę dokształcić. Nie zwróciłaś uwagi na wszystko co ważne, albo zbyt się skupiłaś na jednym. Gdybyś doczytała wszystko zrozumiałabyś przynajmniej w części dlaczego. Wybiórczo potraktowałaś temat lub wybiórczo przeczytałaś co zostało napisane. Patrz i czytaj. O ile mi wiadomo nawet kościół katolicki nie zmusza małżonków do bycia razem. Można się rozstać, ale potem nie powinno się z nikim wiązać. Jeśli małżonek się z kimś zwiąże to konsekwencją jest to, że nie może już przystąpić do spowiedzi i komunii. W twoim przypadku "mąż" zdecydował się zostać z żoną, więc nie pozostaje ci nic innego jak przyjąć to do wiadomości. Niepotrzebnie uwikłałaś się w ich konflikty. Jak oni sobie układają życie to ich sprawa - nie twoja. Nie jesteś ich niańką, opiekunką ani terapeutką i nie masz tam nic do roboty. Ja bym nawet powiedziała, że wspierasz "męża" w nieopuszczaniu żony. Bo pozostawiony sam sobie może dotarłby w końcu do dna, w którym sytuacja stałaby się tak nieznośna, że w końcu zdecydowałby się coś zrobić. A tak tkwi w tym co ma i ty mu w tym pomagasz. Ma w tobie pocieszenie, więc daje radę. Tak mi się wydaje. Miałam kiedyś koleżankę, która mnie bardzo angażowała w swoje życie. Na początku było mi miło, że mi się zwierza, ale po kilku miesiącach uświadomiłam sobie, że ja już nie mam własnego życie, tylko żyję jej życiem. I podobnie jest u ciebie. Oni cię zaangażowali w swoje życie, ale ty nie masz tam nic do powiedzenia. Myślisz o nich i myślisz, ale nic nie możesz zrobić - znam ten stan doskonale. Proponowałabym pójście do psychologa, który by ci pomógł w wyjściu z tego chorobliwego "związku". Terapia nie wszystkim pomaga, terapeuci bywają różni, ale może warto znaleźć takiego, który się zajmuje tymi kwestiami i spróbować. Możesz też spróbować sama z tego wyjść. Jest literatura na ten temat, są artykuły w internecie. Moim zdaniem naprawdę warto. Szkoda życia i zdrowia na takie coś. Poza "nim" też istnieje życie. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~gosc ~gosc Napisane 28 stycznia 2016 - 10:57 Niech i będzie, że się mylę, ale to znaczy, ze jest wiecej takich idealnych żon , idealnie nie dbajacych o męza. Mąż jak ma w domu wszystko, nie szuka niczego poza nim. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~żona 8 ~żona 8 Napisane 28 stycznia 2016 - 11:16 ~Moon napisał: kosmetyczka Do żony8, czy tobie naprawdę jest w tym zakłamanym związku dobrze, z facetem który non stop się ogląda wstecz i będąc z tobą w łóżku myśli o tamtej kobiecie. Ja swojego EX zmusiłam do odejścia do kochanki i dziękuje sobie za tą decyzje każdego dnia. Czy warto sprzedawać dusze za dom i pieniądze i prezenty i wyjazdy które "kochający" mąż ci dzisiaj daje. Czy warto? Moon chyba przyznasz, że jednak jest spora różnica między naszymi przypadkami? W naszym domu nie rozmawia się o byłej kochance męża. Ja nie byłam idealną żoną tak ja Ty. Twoja sytuacja była beznadziejna i to wspaniale, że znalazłaś w sobie siłę i zakończyłaś to małżeństwo. Ja siłę do zakończenia związku mam cały czas ale mam też podstawy aby wierzyć, że akurat moje małżeństwo da się uratować. Jeśli mój mąż zdradzi mnie ponownie to uwierz mi, w godzinę się wyprowadzę z domu razem z dzieckiem i 4 psami. Forsa nie ma żadnego znaczenia w moim przypadku, ani dla niego ani dla mnie. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~żona 8 ~żona 8 Napisane 28 stycznia 2016 - 11:38 ~gosc napisał:Niech i będzie, że się mylę, ale to znaczy, ze jest wiecej takich idealnych żon , idealnie nie dbajacych o męza. Mąż jak ma w domu wszystko, nie szuka niczego poza nim. Czy naprawdę tak trudno uwierzyć w to, że kobieta może w przeciągu kilku lat zmienić podejście w kwestii pożycia małżeńskiego? Tak, nie sypiałam z mężem celowo, ale zapewniam Cię, że to nie był mój kaprys, nie czułam też do niego obrzydzenia fizycznego. My po prostu byliśmy bardzo młodym małżeństwem, które nie podołało nowej roli, roli rodziców. Ja czułam się przygnieciona nadmiarem obowiązków, on nie będąc zaspokojonym seksualnie zamienił się w leniwego frustrata. Błędne koło. Żal. Pretensje. Brak porozumienia doprowadził do całkowitego rozpadu pożycia i bliskości. Oboje jesteśmy winni. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~asdfgh ~asdfgh Napisane 28 stycznia 2016 - 12:24 ~Pogubiona napisał:@asdfgh tylko że: ja sie zgadzam z Tobą tylko w tej jednej, jedynej kwestii:) reszta pozostaje bez zmian.:D No widzisz, czyli moja pisanina ma sens. Sama na coś wpadłaś, a ja, nawet nie wiedząc o tym - Niech i będzie, że się mylę, ale to znaczy, ze jest wiecej takich idealnych żon , idealnie nie dbajacych o męza. Mąż jak ma w domu wszystko, nie szuka niczego poza nim. Widzę, że myślisz sobie przez cały czas: jestem lepsza niż żona, ja bym mu nieba przychyliła etc. Nawet jeśli, to co z tego, skoro on ciągle z nią jest? Z takich czy innych powodów wybrał żonę na wspólne życie, a nie ciebie. Jesteś tam na doczepkę, by mu pomagać i na tym twoja rola się kończy. Trwa to już od X lat i końca nie widać. Potrzebne ci to do czegoś? Wątpię. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~kawaler ~kawaler Napisane 28 stycznia 2016 - 18:28 A tyle się mówi "nie zbudujesz szczęścia na cudzym nieszczęściu" To już nieszczęście kochanki się nie liczy? Przypomniała sobie o mężu jak ten już się zaangażował i komuś w głowie zawrócił i rozkochał,, Odnaleźli się w końcu po latach.. @żono8 Ty nie powinnaś nie znosić kochanki a prosić ją o wybaczenie.. Oboje powinniście.. Widzę jednak, że chociaż Twój mąż ma wyrzuty sumienia i nie jest mu los kochanki obojętny.. Ale nie sam fakt potraktowania kochanki jak katalizatora jest żenujący ale Twoje podejście do tej sprawy.. Jeden jego wyskok i się pakujesz? Obawiam się, że jedno twoje potknięcie, a on będzie ją prosił o przebaczenie.. Już zawsze będziecie w trójkę.. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Hahahaha ~Hahahaha Napisane 28 stycznia 2016 - 19:45 To już nieszczęście kochanki się nie liczy? Tak nie liczy sie bo jest zakompleksiona idzie za zuzytym pusta i jest tylko Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~kawaler ~kawaler Napisane 28 stycznia 2016 - 20:12 Inteligentna wypowiedź chyba się oświadczę :) A swoją drogą, drogie panie, faceci to nieźli bajeranci, trochę im w tym pomagacie.. jest wiele powodów dla których się nie rozwodzą, niestety, ale separacja jest jakimś wyznacznikiem relacji między obojgiem, można dla dziecka zostać w domu, ale gdy facet ma kogoś na boku o kim myśli poważnie, a w domu kryzys, a mimo to, nie wnosi o separację, to chyba daje do myślenia? Bo w sumie na argument, "nie chcę jej tego robić" ciśnie się tylko jedna odpowiedź: to nie rób ! ..jej tego też.. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~asdfgh ~asdfgh Napisane 28 stycznia 2016 - 21:24 ~kawaler napisał:jest wiele powodów dla których się nie rozwodzą, niestety, ale separacja jest jakimś wyznacznikiem relacji między obojgiem, można dla dziecka zostać w domu, ale gdy facet ma kogoś na boku o kim myśli poważnie, a w domu kryzys, a mimo to, nie wnosi o separację, to chyba daje do myślenia? Bo w sumie na argument, "nie chcę jej tego robić" ciśnie się tylko jedna odpowiedź: to nie rób ! ..jej tego też.. To już było pisane kilkadziesiąt razy, ale problem w tym, że osoba rozemocjonowana nie jest w stanie pojąć oczywistych rzeczy, bo przed oczami ma głównie swoje emocje, które nią targają i przesłaniają cały rozsądek, logikę i temu podobne rzeczy. Wyobraź sobie, że jesteś wkurzony maksymalnie i spróbuj w tym momencie racjonalnie myśleć. Nie da się za bardzo. Różne głupoty ludzie robią pod wpływem silnych emocji. W aresztach zabierają aresztowanym paski i sznurówki, by pod wpływem szoku się nie zabili i podobnie kochanki wplątują się w chore relacje i nawet jakby chciały z tym skończyć, to nie wiedzą jak. Jest takie powiedzenie, że miłość zwycięży wszystko, więc walczą do upadłego, sądząc że kochają.~Hahahaha napisał:To już nieszczęście kochanki się nie liczy? Tak nie liczy sie bo jest zakompleksiona idzie za zuzytym pusta i jest tylko Tak mi przyszło do głowy, że ja to się tutaj rozczulam nad kochankami, ale jeszcze sto lat temu, takie osoby były napiętnowane maksymalnie i nikogo nie obchodziły ich emocje. Człowiek był naginany do odpowiedniego zachowania, a jak się nie dał nagiąć, to poczuł na sobie karzącą rękę społeczeństwa, min. w takiej postaci jak to przedstawiasz. Żono8 przedstawiłaś się wczoraj jak hetera ostateczna. Z jednej strony masz prawo nie lubić kochanek, ale z drugiej pokazywanie im pogardy w takiej postaci jak wczoraj nie najlepiej o tobie świadczy i ta zmiana nie poszła w dobrym kierunku. Bo jak się zmieniać to na całego, ale nie tylko dla wybranych. Kiedyś przy mężu coś takiego ci się wypsnie i co wtedy? Zobaczy, że się tylko podlizywałaś i byłaś milusia, bo miałaś w tym interes, ale w środku nic się nie zmieniło. Co do IP. Niektóre adresy IP są zmienne, po każdorazowym wyłączeniu internetu dostajesz nowy numer. Poza tym można je zmieniać samemu, tylko trzeba wiedzieć Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~asdfgh ~asdfgh Napisane 28 stycznia 2016 - 21:24 ~kawaler napisał:jest wiele powodów dla których się nie rozwodzą, niestety, ale separacja jest jakimś wyznacznikiem relacji między obojgiem, można dla dziecka zostać w domu, ale gdy facet ma kogoś na boku o kim myśli poważnie, a w domu kryzys, a mimo to, nie wnosi o separację, to chyba daje do myślenia? Bo w sumie na argument, "nie chcę jej tego robić" ciśnie się tylko jedna odpowiedź: to nie rób ! ..jej tego też.. To już było pisane kilkadziesiąt razy, ale problem w tym, że osoba rozemocjonowana nie jest w stanie pojąć oczywistych rzeczy, bo przed oczami ma głównie swoje emocje, które nią targają i przesłaniają cały rozsądek, logikę i temu podobne rzeczy. Wyobraź sobie, że jesteś wkurzony maksymalnie i spróbuj w tym momencie racjonalnie myśleć. Nie da się za bardzo. Różne głupoty ludzie robią pod wpływem silnych emocji. W aresztach zabierają aresztowanym paski i sznurówki, by pod wpływem szoku się nie zabili i podobnie kochanki wplątują się w chore relacje i nawet jakby chciały z tym skończyć, to nie wiedzą jak. Jest takie powiedzenie, że miłość zwycięży wszystko, więc walczą do upadłego, sądząc że kochają.~Hahahaha napisał:To już nieszczęście kochanki się nie liczy? Tak nie liczy sie bo jest zakompleksiona idzie za zuzytym pusta i jest tylko Tak mi przyszło do głowy, że ja to się tutaj rozczulam nad kochankami, ale jeszcze sto lat temu, takie osoby były napiętnowane maksymalnie i nikogo nie obchodziły ich emocje. Człowiek był naginany do odpowiedniego zachowania, a jak się nie dał nagiąć, to poczuł na sobie karzącą rękę społeczeństwa, min. w takiej postaci jak to przedstawiasz. Żono8 przedstawiłaś się wczoraj jak hetera ostateczna. Z jednej strony masz prawo nie lubić kochanek, ale z drugiej pokazywanie im pogardy w takiej postaci jak wczoraj nie najlepiej o tobie świadczy i ta zmiana nie poszła w dobrym kierunku. Bo jak się zmieniać to na całego, ale nie tylko dla wybranych. Kiedyś przy mężu coś takiego ci się wypsnie i co wtedy? Zobaczy, że się tylko podlizywałaś i byłaś milusia, bo miałaś w tym interes, ale w środku nic się nie zmieniło. Niektóre adresy IP są zmienne, po każdorazowym wyłączeniu internetu dostajesz nowy numer. Poza tym można je zmieniać samemu, tylko trzeba wiedzieć jak. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Hahahaha ~Hahahaha Napisane 28 stycznia 2016 - 21:29 ~kawaler napisał:Inteligentna wypowiedź chyba się oświadczę :) Moze wypowiedz nie jest inteligentna,lecz sie kobitki i dbajcie o swoje imie. A swoją drogą, drogie panie, faceci to nieźli bajeranci, trochę im w tym pomagacie.. jest wiele powodów dla których się nie rozwodzą, niestety, ale separacja jest jakimś wyznacznikiem relacji między obojgiem, można dla dziecka zostać w domu, ale gdy facet ma kogoś na boku o kim myśli poważnie, a w domu kryzys, a mimo to, nie wnosi o separację, to chyba daje do myślenia? Bo w sumie na argument, "nie chcę jej tego robić" ciśnie się tylko jedna odpowiedź: to nie rób ! ..jej tego też.. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~kawaler ~kawaler Napisane 28 stycznia 2016 - 22:14 @asdfgh to znaczy,że byłaś kiedyś zakochana czy nigdy nie byłaś? tak, wtedy się nie myśli..cudowny stan. jak go wspominasz? emocje Tobą kierowały kiedyś? czy długo długo nic..a potem dojrzała miłość? nie wydaje ci się czymś strasznym zawsze panowanie nad emocjami? czujesz coś przecież. to emocje, nigdy Tobą nie zawładnęły? dla mnie to przerażające, być tak rozsądnym.. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~kawaler ~kawaler Napisane 28 stycznia 2016 - 22:20 Dla mnie ludzie są specyficzni, różni, niepowtarzalni.. Jedni niezdolni do miłości a inni do zakochania się.. Coś co dla jednego jest normą, dla innego nie jest, jeden w coś wierzy, drugi w nic.. Trzeba tylko się dobrać a nie zmieniać innych, nikt nie ma do tego prawa. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~asdfgh ~asdfgh Napisane 28 stycznia 2016 - 22:27 Kawalerze, byłam zakochana dwa razy. Pierwszy raz nieszczęśliwie, drugi raz szczęśliwie, ale żaden nie był/jest żonaty. Nieszczęśliwe zakochanie nauczyło mnie, że warto panować nad emocjami i dało mi tę wiedzę, którą mam. Staram się nad sobą panować, co nie znaczy, że jestem maszyną, bo i ja czasami tracę głowę. Co niektórzy zarzucają mi, że się nie znam, ale przecież też jestem człowiekiem i też mam emocje. :-) Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~kawaler ~kawaler Napisane 28 stycznia 2016 - 22:46 skoro pierwszy raz nieszczęśliwie, to dlaczego? dlaczego w nim się zakochałaś? i dlaczego nieszczęśliwie? może łatwiej zrozumiesz jakąś kochankę, która być może też pierwszy raz w życiu się zakochała? a dopiero drugi raz zakocha się szczęśliwie? to że Twoją barierą jest żonaty, nie znaczy, że każdy taką barierę powinien posiadać, dla innej kobiety barierą jest złe potraktowanie innej kobiety, każdy ma swoje ograniczenia.. Zakochanie się to słabość, braki, potrzeby, które tylko jedna osoba może je zaspokoić.. nikt inny.. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~kawaler ~kawaler Napisane 28 stycznia 2016 - 23:21 Zakochanie nie jesz, nie śpisz, myślisz tylko o tej osobie.. Strach przed odejściem partnera nie jesz, nie śpisz, myślisz tylko o tej osobie.. Co my sami wiemy o sobie? nic.. to inni ludzie decydują jak się czujemy, czy jesteśmy szczęśliwi czy nie.. Żeby dowiedzieć się kim jesteś, musisz zostać sam, Kogo kocha kochankę czy żonę? tą, która jego kocha. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Rafalski ~Rafalski Napisane 28 stycznia 2016 - 23:35 Nic dodać nic ująć. Dla mnie zakochanie nie było słabością tylko siłą. Zakochanie się to słabość, braki, potrzeby, które tylko jedna osoba może je zaspokoić.. nikt inny.. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~Niedostępna ~Niedostępna Napisane 29 stycznia 2016 - 00:03 ~Rafalski napisał:Nic dodać nic ująć. Dla mnie zakochanie nie było słabością tylko siłą. Zakochanie się to słabość, braki, potrzeby, które tylko jedna osoba może je zaspokoić.. nikt inny.. Dokładnie było jak piszesz ;-), to zawsze będzie siła, motor który napędza, a słabość to chyba tylko jedynie ucieczka przed nim. @kawaler braki, potrzeby można nadrobić bez zakochania, jesteś dużym chłopcem powinieneś to wiedzieć :-) A nawiasem, jaka tutaj burza mózgów trwa, trzy dni nie zaglądałam, a tu tyle rzeczy się znów o sobie dowiaduję ;-) Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie ~don kichot ~don kichot Napisane 29 stycznia 2016 - 01:21 Ona8 zaprzeczasz sama sobie. Najpierw nie wiesz kogo kocha Twoj maz, potem piszesz ze Ciebie. raz piszesz, dajesz do zrozumienia,że cos trwa kilkanaście lat, potem, że kilka. Twoją historia, jest pełna nieścisłości. Mijasz się z prawdą. Lata byłaś złą żona i nagle rach ciach i doznałaś cudownej zmiany. Może są tacy co wierzą w takie bajki. Ktoś Ci napisał, że pali Ci się grunt pod nogami i miał racje. Szukasz ratunku dla czegoś co nie istnieje. Udostępnij | Dodaj wpis | Cytuj | Link bezpośredni | Zgłoś naruszenie » odpowiedz » do góry

Hej dziewczyny, może Wy mi poradzicie, bo już nie mam siły. Jestem drugą kobietą mojego faceta. Z poprzednią ma dwoje Mamusia mojego faceta Każdy z nas zna powiedzenie "na cudzym nieszczęściu swojego szczęścia nie zbudujesz" i zapewne coś w tym jest! Jednak, tak po głębszej mojej analizie nasuwa mi się zupełnie inna myśl, taka zwyczajnie ludzka. Jeżeli chcemy ułożyć sobie życie i poznać kogoś wartościowego, to czy aby na pewno znajdziemy go wśród samotnych? Czy ktoś, kto przed, czy po czterdziestce nie miał potrzeby obcowania z drugim człowiekiem i chęci założenia podstawowej komórki społecznej, jaką jest rodzina teraz raptem zacznie nadawać się do wspólnego życia i być odpowiedzialnym partnerem oraz ojcem? Cóż, chyba niestety - nie! Tym samym, jak tu nie szukać kogoś z "odzysku", albo zwyczajnie po ludzku "zajętego", jednak gotowego na nowe i na zmiany! Zdaję sobie sprawę, że wsadzam kij w przysłowiowe mrowisko, ale tak po cichu czy aby nie mam racji? Ktoś kto przez połowę życia żył sam albo ewentualnie z mamusią (a w wielu przypadkach też na jej koszt), nadaje się na odpowiedzialnego partnera i głowę oraz ojca rodziny? Tacy ludzie nie zmienią siebie i tym samym swoich potrzeb oraz ukierunkowań. Oni już dawno dokonali życiowego wyboru i albo są... bez popędu seksualnego, albo tzw. bezpłciowi życiowo, a rodzina albo odpowiedzialność to dla nich jak bajka o żelaznym wilku;) Natomiast ile jest osób co żyją bo... muszą; bo rodzina bo znajomi bo dzieci i wszystko ważne oprócz nich i tego, co im w duszy gra! Żyją nie ze sobą, a praktycznie obok siebie i gdy przypadkiem trafiają na bratnią duszę to z góry zostają potępieni przez ogół, gdyż w czyjejś opinii zostawili rodzinę, zabrakło im odpowiedzialności i "tak nie wypada!" Wypada natomiast udawać uczucie, sprawiać pozory szczęśliwej rodziny i cierpieć!? Tylko ciśnie się zasadnicze pytanie - po co i w imię czego? Tzw."opinia społeczna" dzisiaj pogada o Tobie, a jutro już o kimś zupełnie innym! A Twój czas goni i żaden dzień się nie powtórzy. Życie tak szybko ucieka i później człowiek ma tylko same retoryczne pytania do Losu, typu - dlaczego ja, czemu mnie itd. Odpowiedź może być prozaiczna - bo Ty się dałeś, Ty się poddałeś, bo Tobie zabrakło odwagi! Nikt za nas życia nie przeżyje i nie odejmie nam bólu, oraz tego co mierzi w środku. Dlatego, czy warto patrzeć na innych i tak do końca liczyć się z ich zdaniem? Czy to "oni" płaczą po nocach i prowadzą retoryczne rozmowy z Losem? Chyba - nie! Mamy jedno życie i chyba lepiej przeżyć je z uśmiechem na ustach i poczuciem sensu, niżeli będąc nieudacznikiem życiowym i wiecznie sfrustrowanym człowiekiem! Jeżeli Los coś podsuwa to...wypada chyba brać;) Bo może się obrazić i swoje łaski skierować do zupełnie kogoś innego, kto bardziej liczy się z jego zdaniem i wierzy w lepsze jutro! Jesteśmy ludźmi, mamy prawo błądzić, tylko czy to ma dotyczyć całego naszego życia? Ja uważam - NIE! Nie dajmy się zakotwiczyć i zgeneralizować! Drodzy instruktorzy potraficie zawrócic w glowieczy tez macie podobne problemy? czy zdaza sie ze to kursantka zawrocila wam w glowie? i to porzadnie? czy poprostu traktujecie nas dziewczyny tylko jako takie fajne maskotki w pracy, More you might like spadajacagwiazda20 Kiedy całe życie kumulujesz w sobie wszystkie negatywne emocje, w końcu dochodzi do momentu kiedy nie masz gdzie już ich trzymać... a wtedy już nie ma jak tego naprawić spadajacagwiazda20 Nie lubiła bólu, a się lubiła smaku wódki, a ją lubiła zapachu papierosów, a je była inna..."Była." daniooooo-blog Nie jest łatwo mi się śmiać. Żyć też nie jest łatwo. spadajacagwiazda20 i nie odpisuje ci juz od razu w nadziei ze pokochasz mnie tej nocy i mniej juz o tobie mysle chyba ten rozdzial sie konczy -nameliniesiekochamy spadajacagwiazda20 Ktoś kto za dużo myśli, jest tym który kocha najbardziej. moyatemryava Jestem połączeniem wszystkiego co najgorsze. Stałaś się moim największym wrogiem. Obiecuję, że będę Twoim największym koszmarem. patolovepsycho Miłość bez uczciwości nie zasługuje na miano miłości. Życzę Ci wszystkiego najgorszego.

Teraz na pożegnanie powiem Ci jeszcze coś: To ja byłam przy nim, gdy wylali go z pracy. Nie myśl sobie, że chcę zrobić tobie na złość – To ja byłam przy nim gdy umierał na katar. On dla Ciebie nigdy nie porzuciłby mnie, To ja kupiłam dom i ten piękny samochód. On należy do mnie i chyba już wiesz,

31 lipca 2022 (Niedziela) Imieniny: Adam, Andrzej, Elena, Emilian

Текաпсιթዮኾ опрιρισ чα	Ирс вυւዮ аጢеςቁ	ԵՒсле уγ ոդиху
Рещዴмамуց ξаցαбሪջυ	Ըወθ хрኃձогε	ቪбυрсፓርубι ኁпсոсιгθ υቡևላеրω
Κ ማовиμኪ	Օρ θ к	ԵՒнէկаբоψеф аዢиցኙፈ ቡ
ቡጇоհαյο отаሿ мօтака	ሼжሀχезве нтጠሣαρикωሺ	Аጎեсноղኧσ ቿ еኺէчявехቆፆ

Od pewnego czasu widuję pewnego mezczyznę, który bardzo mi sie podoba, ale jest zonaty i nie chcę nikogo skrzywdzić. Ciagle sie do mnie uśmiecha, jest miły a ja tego nie wytrzymujęa widywac go muszę. #2 To nie jest Twoje dziecko, więc nie można wymagać, żebyś je kochała. Pomyśl sobie, że dziecko nie wybiera rodziców, traktuj tego chłopca jak osobną jednostkę. Znajdź coś co daje Wam radość we wspólnym czasie i Was zbliży. Niestety Twój partner zawsze będzie miał dziecko i tego nic nie zmieni. Albo to zaakceptujesz albo ten związek w końcu się rozpadnie. #3 Po pierwsze: Wiążąc się na mężczyzną z dzieckiem wiedziałaś na co się piszesz więc o co masz pretensje? On jest ojcem, tatą, opiekunem, ma być wzorem dla dziecka czy tobie się to podoba czy nie. Jeśli mama dziecka nie życzy sobie aby miał z Tobą kontakt dlaczego tego nie uszanujesz? Jak to "Maly niestety nie zniknie" ...brzmi jak z 997...Czy tata wie, że tak o jego dziecku mówisz i myślisz? Dziwisz sie matce, że utrudnia kontakt? Ja nie! Na jego miejscu dawno bym od egoistki uciekła A nie tkwiła w związku. Przykre to jest kiedy czyta się..z postu bije egoizm i nastawienie na branie. Nie chcesz nic dać nikomu, nawet mężczyźnie o którym mówisz że kochasz. Nikt nie wymaga od Ciebie miłości i matkowania dziecku ale wypowiadanie się w takim tonie o relacji ( o którą jesteś zazdrosna ) ojca z synem jest nie do przyjęcia. #4 Po pierwsze: Wiążąc się na mężczyzną z dzieckiem wiedziałaś na co się piszesz więc o co masz pretensje? On jest ojcem, tatą, opiekunem, ma być wzorem dla dziecka czy tobie się to podoba czy nie. Jeśli mama dziecka nie życzy sobie aby miał z Tobą kontakt dlaczego tego nie uszanujesz? Jak to "Maly niestety nie zniknie" ...brzmi jak z 997...Czy tata wie, że tak o jego dziecku mówisz i myślisz? Dziwisz sie matce, że utrudnia kontakt? Ja nie! Na jego miejscu dawno bym od egoistki uciekła A nie tkwiła w związku. Przykre to jest kiedy czyta się..z postu bije egoizm i nastawienie na branie. Nie chcesz nic dać nikomu, nawet mężczyźnie o którym mówisz że kochasz. Nikt nie wymaga od Ciebie miłości i matkowania dziecku ale wypowiadanie się w takim tonie o relacji ( o którą jesteś zazdrosna ) ojca z synem jest nie do przyjęcia. No wlasnie nie widzialam jak to bedzie, gdy patrzy sie na innych wyglada to o wiele latwiej. Poczatkowe nastawienie bylo pozytywne. Mam unikac spotkan rodzinnych i dziecka jak ognia, to wedlug Ciebie ojciec nie ma nic do powiedzenia w tej sprawie? Nigdy bym nic malemu nie zrobil, litosci. Ojciec wie jakie to trudne dla mnie, a matka utrudniala kontakt bo nie chciala zebym zastapila mu mame, i bala sie ze bede miala lepszy kontakt z jej synem niz ona sama. Rozumiem Twoja reakcje, najwidoczniej nigdy nie bylas w podobnej sytuacji. #5 Moze nie powinnam pisac, bo nie bylam w podobnej sytuacji, ale dziewczyny wyzej nie zwrocily uwagi na jedną rzecz. Jestes w tym zwiazku okolo roku? Sama piszesz, ze Twój chlopak te 3 lata temu zachowal sie niewlasciwie, starajac sie o dziecko i że związek z matką dziecka przetrwal tylko ok. 2 lata (9 m chodzenia+ 9m ciazy + 6m po porodzie, tak?) Jeśli to się zgadza, to wlasciwie nie powinnas dziwić sie ani ex, ani teściowej, że są hmmm niechętne? Ostrożne? Dlaczego miałyby wierzyć, że nie jesteś chwilowym romansem i że nie będzie po Tobie jeszcze 5 nowych "cioć"? Wiem, że jak się jest zakochanym, to wszystko wydaje sie wspaniałe i na wieczność, ale potem wspólne życie weryfikuje, czy rzeczywiście tak będzie. Dodatkowo Twój chłopak jest w przełomowym momencie życia, bo kończy studia, będzie musiał uniezależnić się od swojej matki... Szczerze mówiąc, myślę, że wzięłaś na siebie odpowiedzialność za problemy, które on powinien rozwiązywać. Masz prawo mieć burzę emocji z tym związaną, ale sytuacja wymaga więcej rozsądku niż zwykły związek 25-latków, bo jest już dziecko. Przemyśl, co jest dobre dla Ciebie, a czego zaakceptować nie możesz. I gdzie jest w tym miejsce na dziecko (a moze i na wasze wspolne dzieci), bo ono już niesie niezawiniony przez siebie ciężar w postaci rozpadu związku rodziców. #6 To nie jest Twoje dziecko, więc nie można wymagać, żebyś je kochała. Pomyśl sobie, że dziecko nie wybiera rodziców, traktuj tego chłopca jak osobną jednostkę. Znajdź coś co daje Wam radość we wspólnym czasie i Was zbliży. Niestety Twój partner zawsze będzie miał dziecko i tego nic nie zmieni. Albo to zaakceptujesz albo ten związek w końcu się rozpadnie. Wiem ze bedzie mial dziecko i wiem ze musze to zaakceptowac, niestety nie jest to latwe Moze nie powinnam pisac, bo nie bylam w podobnej sytuacji, ale dziewczyny wyzej nie zwrocily uwagi na jedną rzecz. Jestes w tym zwiazku okolo roku? Sama piszesz, ze Twój chlopak te 3 lata temu zachowal sie niewlasciwie, starajac sie o dziecko i że związek z matką dziecka przetrwal tylko ok. 2 lata (9 m chodzenia+ 9m ciazy + 6m po porodzie, tak?) Jeśli to się zgadza, to wlasciwie nie powinnas dziwić sie ani ex, ani teściowej, że są hmmm niechętne? Ostrożne? Dlaczego miałyby wierzyć, że nie jesteś chwilowym romansem i że nie będzie po Tobie jeszcze 5 nowych "cioć"? Wiem, że jak się jest zakochanym, to wszystko wydaje sie wspaniałe i na wieczność, ale potem wspólne życie weryfikuje, czy rzeczywiście tak będzie. Dodatkowo Twój chłopak jest w przełomowym momencie życia, bo kończy studia, będzie musiał uniezależnić się od swojej matki... Szczerze mówiąc, myślę, że wzięłaś na siebie odpowiedzialność za problemy, które on powinien rozwiązywać. Masz prawo mieć burzę emocji z tym związaną, ale sytuacja wymaga więcej rozsądku niż zwykły związek 25-latków, bo jest już dziecko. Przemyśl, co jest dobre dla Ciebie, a czego zaakceptować nie możesz. I gdzie jest w tym miejsce na dziecko (a moze i na wasze wspolne dzieci), bo ono już niesie niezawiniony przez siebie ciężar w postaci rozpadu związku rodziców. Byla mojego chlopaka byla jego pierwsza dziewczyna, miedzy nia a mna z nikim sie nie spotykal. Jak go poznalam to mowil ze sie bal ze juz zawsze bedzie sam bo wie ze nikt nie chce byc w zwiazku z facetem z dzieckiem. On jest typem bardziej niesmialym wiec wiec nie wydaje mi sie aby one obawialy sie o ilosc cioc. Jego matka ciagle mowila ze sie cieszy ze jestesmy razem i to dobrze dla malego, ale potem poczula sie jakby zagrozona tym ze moj facet juz nie bedzie jej potrzebowal i ze ona juz nie bedzie miala kontroli nad tym co on i jego dziecko robia. Ex tez mowila ze mu zazdrosci ze sobie kogos znalazl. #7 To, że weszłas na to forum oznacza, że wszelkimi sposobami szukasz pomocy. Gratuluję za odwagę otworzenia się i napisania tego co czujesz. W zwiazku z tym, ze slowa sa przykre to tym bardziej, bo niejedną osobą miotają lub przynajmniej raz w zyciu odczuwala podobne uczucia ale nie uzewnetrznila sie ze syrachu przed niezrozumieniem i wrecz zlinczowaniem przez sluchaczy czy czytaczy. Współczuję Ci Twojej sytuacji. Choc masz jeszcze szansę wymiksowac sie z tego związku i wejść w zdrową relacje z kimś innym. Twój partner to ogólnie nieodpowiedzialny człowiek. Teraz tego nie rozumiesz i nie dostrzegasz ale za kilka lat przypomnij sobie ten wpis. Mężczyzna, który nadal pozostał chlopcem lub może inaczej...nadal jeszcze nim jest. Sterowany jeszcze przez mamusie choć może to i dobrze, bo to narazie jedna z odpowiedzialnych osób w tym towarzystwie i przede wszystkim działająca w interesie i dla dobra wnuka. Twój facet nie dorósł do bycia tatą. Wciaz jest zależny finansowo od swojej rodzicielki będac samym rodzicem. Nie rozumiem tego ponieważ studia niekoniecznie muszą być tu przeszkodą, a w jego sytuacji nie powinny nawet być. Żenada. Gdzie u tego faceta jaja chyba potrafi wpuszczac je tam gdzie nie trzeba i zapomina o nich kiedy trzeba. Kobieta jest około 9 misiecy w ciazy wiec miał czas zaadoptować sytuacje i wziąść odpowiedzialność za swoją rodzinę. Żal mi tego malego chłopca. Po przeczytaniu Twojego wpisu aż serce boli. Pamiętaj, że na cudzym nieszczęściu nie zbudujesz swojego szczęścia. Kiedy obudzą się instynkty tacierzynskie twojego partnera lub może juz są ale przytlumione nowym zwiazkiem wasz związek moze przechodzic poważny kryzys i ty będziesz żałowała podjętych decyzji. Weszłas w relacje juz z problemami. Nie wymazesz gumka myszka małego chłopca, który będzie zawsze częścią waszego życia, a bynajmniej życia twojego partnera. Dojrzałość wymaga od ciebie akceptacji tej sytuacji i zmiany podejścia do tego dziecka. Okaż choć ty odpowiedzialność w tym związku, bo dzieciak nie jest niczemu winny, a już na starcie jest skrzywdzony. Przykre to co piszesz o twojej relacji z tym dzieckiem. Jesli zamierzasz byc w tym zwiazky to garnij się. Nie jesteś już mała dziewczynka, a jeżeli wciąż nią jesteś to więc, a tego akurat jestem pewna, że twój D nie poradzi sobie na bank z dwójką dzieci. Bycie rodzicem nie wizę się tylko z samymi przyjemnościami o tym wie nawet ten, który nie posiada dzieci. Wchodząc w ten związek musisz się liczyć, że będziesz musiała jeżeli nie chcesz krzywdzić tego dzieciaczka dzielić swój czas spędzany z partnerem razem z tym małym. Mam nadzieje, ze nie posuniesz się do tego żeby odciągnąć i pozbawiać tego dziecka ojca, bo to będzie świadczyło o tym, że i ty nie jesteś dorosła, a jedynie w dorosłość się bawisz. Włącz empatię i wczuj się w tą sytuację gdybys to ty była tym dzieckiem. Co byś powiedziała takiemu ojcu i jego partnerce za 10 lat? Co wykrzyczalabyś im w twarz za 20 lat? A gdyby to było twoje dziecko i to ty byłabyś po innej stronie tej relacji? Gdybys to ty byla matka tego malego, ktorego ojciec spotyka sie juz z kims innym? Wczuj się w to, zatrzymaj sie i pomysl, otrząśnij i albo zaakceptuj i przestań się zachowywać jak małe dziecko albo daruj sobie i poszukaj faceta, który jest w sytuacji na miarę twojej dojrzalosci żebyście nie krzywdzili siebie wzajemnie i po drodze tez i innych. Trzymam kciuki, że dasz rade i będziecie wszyscy w zyciu szczęśliwi. #8 No wlasnie nie widzialam jak to bedzie, gdy patrzy sie na innych wyglada to o wiele latwiej. Poczatkowe nastawienie bylo pozytywne. Mam unikac spotkan rodzinnych i dziecka jak ognia, to wedlug Ciebie ojciec nie ma nic do powiedzenia w tej sprawie? Nigdy bym nic malemu nie zrobil, litosci. Ojciec wie jakie to trudne dla mnie, a matka utrudniala kontakt bo nie chciala zebym zastapila mu mame, i bala sie ze bede miala lepszy kontakt z jej synem niz ona sama. Rozumiem Twoja reakcje, najwidoczniej nigdy nie bylas w podobnej sytuacji. Wygląda to ławiej, bo ludzie byli z innym podejściem może innym charakterem. Wszyscy się od siebie różnimy i różnie reagujemy na pewne sytuacje. Wczuj się w tą matkę. Prawda jest, że może być rozżalona z powodu tego, ze jej nie wyszlo w zwiazku, a teraz pojawiła się w życiu jej byłego partnera inna kobieta. Jeszcze tego nie akceptuje zwyczajnie sobie z tym nie radzi. Faktem jest, że skoro jesteś w tym związku to nie powinnaś być pomijana w rodzinnych spotkaniach. Tutaj chyba wszyscy potrzebują czasu, nie tak wyobrazali sobie, że potoczy się życie innym torem i przyniesie takie problemy na wstępie młodego życia, wejścia w dorosłość syna choćby z perspektywy matki i juz teraz babci. reklama #9 To, że weszłas na to forum oznacza, że wszelkimi sposobami szukasz pomocy. Gratuluję za odwagę otworzenia się i napisania tego co czujesz. W zwiazku z tym, ze slowa sa przykre to tym bardziej, bo niejedną osobą miotają lub przynajmniej raz w zyciu odczuwala podobne uczucia ale nie uzewnetrznila sie ze syrachu przed niezrozumieniem i wrecz zlinczowaniem przez sluchaczy czy czytaczy. Współczuję Ci Twojej sytuacji. Choc masz jeszcze szansę wymiksowac sie z tego związku i wejść w zdrową relacje z kimś innym. Twój partner to ogólnie nieodpowiedzialny człowiek. Teraz tego nie rozumiesz i nie dostrzegasz ale za kilka lat przypomnij sobie ten wpis. Mężczyzna, który nadal pozostał chlopcem lub może inaczej...nadal jeszcze nim jest. Sterowany jeszcze przez mamusie choć może to i dobrze, bo to narazie jedna z odpowiedzialnych osób w tym towarzystwie i przede wszystkim działająca w interesie i dla dobra wnuka. Twój facet nie dorósł do bycia tatą. Wciaz jest zależny finansowo od swojej rodzicielki będac samym rodzicem. Nie rozumiem tego ponieważ studia niekoniecznie muszą być tu przeszkodą, a w jego sytuacji nie powinny nawet być. Żenada. Gdzie u tego faceta jaja chyba potrafi wpuszczac je tam gdzie nie trzeba i zapomina o nich kiedy trzeba. Kobieta jest około 9 misiecy w ciazy wiec miał czas zaadoptować sytuacje i wziąść odpowiedzialność za swoją rodzinę. Żal mi tego malego chłopca. Po przeczytaniu Twojego wpisu aż serce boli. Pamiętaj, że na cudzym nieszczęściu nie zbudujesz swojego szczęścia. Kiedy obudzą się instynkty tacierzynskie twojego partnera lub może juz są ale przytlumione nowym zwiazkiem wasz związek moze przechodzic poważny kryzys i ty będziesz żałowała podjętych decyzji. Weszłas w relacje juz z problemami. Nie wymazesz gumka myszka małego chłopca, który będzie zawsze częścią waszego życia, a bynajmniej życia twojego partnera. Dojrzałość wymaga od ciebie akceptacji tej sytuacji i zmiany podejścia do tego dziecka. Okaż choć ty odpowiedzialność w tym związku, bo dzieciak nie jest niczemu winny, a już na starcie jest skrzywdzony. Przykre to co piszesz o twojej relacji z tym dzieckiem. Jesli zamierzasz byc w tym zwiazky to garnij się. Nie jesteś już mała dziewczynka, a jeżeli wciąż nią jesteś to więc, a tego akurat jestem pewna, że twój D nie poradzi sobie na bank z dwójką dzieci. Bycie rodzicem nie wizę się tylko z samymi przyjemnościami o tym wie nawet ten, który nie posiada dzieci. Wchodząc w ten związek musisz się liczyć, że będziesz musiała jeżeli nie chcesz krzywdzić tego dzieciaczka dzielić swój czas spędzany z partnerem razem z tym małym. Mam nadzieje, ze nie posuniesz się do tego żeby odciągnąć i pozbawiać tego dziecka ojca, bo to będzie świadczyło o tym, że i ty nie jesteś dorosła, a jedynie w dorosłość się bawisz. Włącz empatię i wczuj się w tą sytuację gdybys to ty była tym dzieckiem. Co byś powiedziała takiemu ojcu i jego partnerce za 10 lat? Co wykrzyczalabyś im w twarz za 20 lat? A gdyby to było twoje dziecko i to ty byłabyś po innej stronie tej relacji? Gdybys to ty byla matka tego malego, ktorego ojciec spotyka sie juz z kims innym? Wczuj się w to, zatrzymaj sie i pomysl, otrząśnij i albo zaakceptuj i przestań się zachowywać jak małe dziecko albo daruj sobie i poszukaj faceta, który jest w sytuacji na miarę twojej dojrzalosci żebyście nie krzywdzili siebie wzajemnie i po drodze tez i innych. Trzymam kciuki, że dasz rade i będziecie wszyscy w zyciu szczęśliwi. Nigdy nie pomyslalam nawet o tym zeby utrudniac mu kontakt z dzieckiem, wrecz przeciwnie To, że weszłas na to forum oznacza, że wszelkimi sposobami szukasz pomocy. Gratuluję za odwagę otworzenia się i napisania tego co czujesz. W zwiazku z tym, ze slowa sa przykre to tym bardziej, bo niejedną osobą miotają lub przynajmniej raz w zyciu odczuwala podobne uczucia ale nie uzewnetrznila sie ze syrachu przed niezrozumieniem i wrecz zlinczowaniem przez sluchaczy czy czytaczy. Współczuję Ci Twojej sytuacji. Choc masz jeszcze szansę wymiksowac sie z tego związku i wejść w zdrową relacje z kimś innym. Twój partner to ogólnie nieodpowiedzialny człowiek. Teraz tego nie rozumiesz i nie dostrzegasz ale za kilka lat przypomnij sobie ten wpis. Mężczyzna, który nadal pozostał chlopcem lub może inaczej...nadal jeszcze nim jest. Sterowany jeszcze przez mamusie choć może to i dobrze, bo to narazie jedna z odpowiedzialnych osób w tym towarzystwie i przede wszystkim działająca w interesie i dla dobra wnuka. Twój facet nie dorósł do bycia tatą. Wciaz jest zależny finansowo od swojej rodzicielki będac samym rodzicem. Nie rozumiem tego ponieważ studia niekoniecznie muszą być tu przeszkodą, a w jego sytuacji nie powinny nawet być. Żenada. Gdzie u tego faceta jaja chyba potrafi wpuszczac je tam gdzie nie trzeba i zapomina o nich kiedy trzeba. Kobieta jest około 9 misiecy w ciazy wiec miał czas zaadoptować sytuacje i wziąść odpowiedzialność za swoją rodzinę. Żal mi tego malego chłopca. Po przeczytaniu Twojego wpisu aż serce boli. Pamiętaj, że na cudzym nieszczęściu nie zbudujesz swojego szczęścia. Kiedy obudzą się instynkty tacierzynskie twojego partnera lub może juz są ale przytlumione nowym zwiazkiem wasz związek moze przechodzic poważny kryzys i ty będziesz żałowała podjętych decyzji. Weszłas w relacje juz z problemami. Nie wymazesz gumka myszka małego chłopca, który będzie zawsze częścią waszego życia, a bynajmniej życia twojego partnera. Dojrzałość wymaga od ciebie akceptacji tej sytuacji i zmiany podejścia do tego dziecka. Okaż choć ty odpowiedzialność w tym związku, bo dzieciak nie jest niczemu winny, a już na starcie jest skrzywdzony. Przykre to co piszesz o twojej relacji z tym dzieckiem. Jesli zamierzasz byc w tym zwiazky to garnij się. Nie jesteś już mała dziewczynka, a jeżeli wciąż nią jesteś to więc, a tego akurat jestem pewna, że twój D nie poradzi sobie na bank z dwójką dzieci. Bycie rodzicem nie wizę się tylko z samymi przyjemnościami o tym wie nawet ten, który nie posiada dzieci. Wchodząc w ten związek musisz się liczyć, że będziesz musiała jeżeli nie chcesz krzywdzić tego dzieciaczka dzielić swój czas spędzany z partnerem razem z tym małym. Mam nadzieje, ze nie posuniesz się do tego żeby odciągnąć i pozbawiać tego dziecka ojca, bo to będzie świadczyło o tym, że i ty nie jesteś dorosła, a jedynie w dorosłość się bawisz. Włącz empatię i wczuj się w tą sytuację gdybys to ty była tym dzieckiem. Co byś powiedziała takiemu ojcu i jego partnerce za 10 lat? Co wykrzyczalabyś im w twarz za 20 lat? A gdyby to było twoje dziecko i to ty byłabyś po innej stronie tej relacji? Gdybys to ty byla matka tego malego, ktorego ojciec spotyka sie juz z kims innym? Wczuj się w to, zatrzymaj sie i pomysl, otrząśnij i albo zaakceptuj i przestań się zachowywać jak małe dziecko albo daruj sobie i poszukaj faceta, który jest w sytuacji na miarę twojej dojrzalosci żebyście nie krzywdzili siebie wzajemnie i po drodze tez i innych. Trzymam kciuki, że dasz rade i będziecie wszyscy w zyciu szczęśliwi. To, że weszłas na to forum oznacza, że wszelkimi sposobami szukasz pomocy. Gratuluję za odwagę otworzenia się i napisania tego co czujesz. W zwiazku z tym, ze slowa sa przykre to tym bardziej, bo niejedną osobą miotają lub przynajmniej raz w zyciu odczuwala podobne uczucia ale nie uzewnetrznila sie ze syrachu przed niezrozumieniem i wrecz zlinczowaniem przez sluchaczy czy czytaczy. Współczuję Ci Twojej sytuacji. Choc masz jeszcze szansę wymiksowac sie z tego związku i wejść w zdrową relacje z kimś innym. Twój partner to ogólnie nieodpowiedzialny człowiek. Teraz tego nie rozumiesz i nie dostrzegasz ale za kilka lat przypomnij sobie ten wpis. Mężczyzna, który nadal pozostał chlopcem lub może inaczej...nadal jeszcze nim jest. Sterowany jeszcze przez mamusie choć może to i dobrze, bo to narazie jedna z odpowiedzialnych osób w tym towarzystwie i przede wszystkim działająca w interesie i dla dobra wnuka. Twój facet nie dorósł do bycia tatą. Wciaz jest zależny finansowo od swojej rodzicielki będac samym rodzicem. Nie rozumiem tego ponieważ studia niekoniecznie muszą być tu przeszkodą, a w jego sytuacji nie powinny nawet być. Żenada. Gdzie u tego faceta jaja chyba potrafi wpuszczac je tam gdzie nie trzeba i zapomina o nich kiedy trzeba. Kobieta jest około 9 misiecy w ciazy wiec miał czas zaadoptować sytuacje i wziąść odpowiedzialność za swoją rodzinę. Żal mi tego malego chłopca. Po przeczytaniu Twojego wpisu aż serce boli. Pamiętaj, że na cudzym nieszczęściu nie zbudujesz swojego szczęścia. Kiedy obudzą się instynkty tacierzynskie twojego partnera lub może juz są ale przytlumione nowym zwiazkiem wasz związek moze przechodzic poważny kryzys i ty będziesz żałowała podjętych decyzji. Weszłas w relacje juz z problemami. Nie wymazesz gumka myszka małego chłopca, który będzie zawsze częścią waszego życia, a bynajmniej życia twojego partnera. Dojrzałość wymaga od ciebie akceptacji tej sytuacji i zmiany podejścia do tego dziecka. Okaż choć ty odpowiedzialność w tym związku, bo dzieciak nie jest niczemu winny, a już na starcie jest skrzywdzony. Przykre to co piszesz o twojej relacji z tym dzieckiem. Jesli zamierzasz byc w tym zwiazky to garnij się. Nie jesteś już mała dziewczynka, a jeżeli wciąż nią jesteś to więc, a tego akurat jestem pewna, że twój D nie poradzi sobie na bank z dwójką dzieci. Bycie rodzicem nie wizę się tylko z samymi przyjemnościami o tym wie nawet ten, który nie posiada dzieci. Wchodząc w ten związek musisz się liczyć, że będziesz musiała jeżeli nie chcesz krzywdzić tego dzieciaczka dzielić swój czas spędzany z partnerem razem z tym małym. Mam nadzieje, ze nie posuniesz się do tego żeby odciągnąć i pozbawiać tego dziecka ojca, bo to będzie świadczyło o tym, że i ty nie jesteś dorosła, a jedynie w dorosłość się bawisz. Włącz empatię i wczuj się w tą sytuację gdybys to ty była tym dzieckiem. Co byś powiedziała takiemu ojcu i jego partnerce za 10 lat? Co wykrzyczalabyś im w twarz za 20 lat? A gdyby to było twoje dziecko i to ty byłabyś po innej stronie tej relacji? Gdybys to ty byla matka tego malego, ktorego ojciec spotyka sie juz z kims innym? Wczuj się w to, zatrzymaj sie i pomysl, otrząśnij i albo zaakceptuj i przestań się zachowywać jak małe dziecko albo daruj sobie i poszukaj faceta, który jest w sytuacji na miarę twojej dojrzalosci żebyście nie krzywdzili siebie wzajemnie i po drodze tez i innych. Trzymam kciuki, że dasz rade i będziecie wszyscy w zyciu szczęśliwi. Nigdy nie probowalam odciagnac ojca od dziecka. Wrecz przeciwnie, zawsze mu powtarzalam zeby stawial malego na pierwszym miejscu i spedzal z nim czas bo nie chcialam byc obwiniana za zniszczenie ich relacji. Teraz wydaje mi sie ze wszystko kreci sie tylko wokol malego. reklama #10 Maly jest w pewnym sensie przeszkoda do naszego cudownego zycia. D. chcial sie starac o pelna opieke nad malym bo jego byla zachowywala sie przez jakis czas jak stuknieta ale teraz dal sobie spokoj bo odkad dostala pismo od prawnika to sie zaczela normalnie zachowywac. Za miesiac D. konczy studia i przeprowadza sie do mnie. Widze ze jemu tez az tak nie zalezy na tym zeby spedzac z malym tak duzo czasu chociazby przez to ze juz nie chce stalej opieki i ze sie cieszy jak jest tylko ze mna a maly u dziadkow, no i mowi ze myslal ze bedzie inaczej i ze wychowywanie jest latwiejsze. Dziecko nie wybierało by być "przeszkodą". Nie możesz tak myśleć - NIGDY. Nie daj boże abyś chciała odseparować ojca od dziecka, abyś była szczęśliwa. Dziecko jest niewinne i chce mieć ojca, a ojciec nie może mieć dylematu czy woli spędzić czas z synem czy oglądać film.. Jeżeli chcecie być razem musicie znaleźć szczęście i radość ze spędzania czasu w trójkę . 282 518 179 460 358 743 621 705