Zdjęcie oferty: Rubel 1912r. Carskiej Rosji; Zdjęcie oferty: Rubel 1912r. Carskiej Rosji 1 rubel 1912 carskiej Rosja Moneta w ładnym stanie Moneta srebrna
Złoty червонец był jednostką monetarną w imperium Rosyjskim i w Związku Radzieckim. W różnym czasie miał ten lub inny równowartość w rublach. Nazwa ta była używana potocznie z początku xx wieku dla oznaczenia banknotów o nominale dziesięć jednostek, na przykład, pln, pln, euro i tak dalej. To wiąże się z wydaniem w ZSRR złote monety, waga, materiał i wymiary której powtarzali десятирублевый Mikołaja червонец. Jest i inna wersja. Twierdzi się, że rzeczownik «червонец» pochodzi od przymiotnika «червонный», czyli „red». Nowe znaczenie słowa ostatecznie utwierdziła się po przeprowadzeniu reformy pieniężnej latach 1922-1924Czasy carskiej RosjiWcześniej określenie „złoty червонец» używano w odniesieniu do wszystkich zagranicznych złotych monet, отчеканенным z wysokiej jakości stopu. W większości były to цехины i kremnickie z Holandii i na Węgrzech. Z Iwana Iii do Piotra, Pierwszego na terenie Rosji wybite unikatowe złote carskie monety. Ich też nazywano червонцами (jako wariant ó червонными), ale są one zwykle używane jako premia znaków. Na takich wyrobach był obraz dwukierunkową orła i погрудного portretu (czasami двуглавая ptak był po obu stronach monety).Na tronie Piotr IWprowadzenie złotego sztuk złota związane z realizacją monetarna reformy. Nowy środek płatniczy miało wagę w g i 986 próbę. Dla wszystkich cech było podobnie węgierskiemu дукату. Ponadto, został nawiązany wydanie monet o nominale dwóch sztuk złota. Ich waga wynosiła już monety Rosji zobaczyli światło w 1701 roku. Pierwotnie została wydana 118 egzemplarzy. Były one używane głównie przy przeprowadzaniu transakcji z заморскими червонец 1907 r. (data napisana literami) znajduje się w jednym egzemplarzu. Trafił do muzeum w Wiedniu z kolekcji Бирона. W 2010 roku ten wyjątkowy egzemplarz szacuje się na trzysta tysięcy dolarów. W Ermitażu można zobaczyć autentyczny podstawowy srebrny червонец 1907 r. Często новоделы tej monety wykonane z высокопробного srebra i miedzi. Ich koszt szacowany jest na około 50 tysięcy złotych za produkt w doskonałym stanie (XF).W czasach panowania Piotra wielkiego królewski złoty червонец чеканился z 1701 w 1716 roku. Po to został zastąpiony monetą o nominale dwa ruble z niższych podział. Na niej został przedstawiony Andrzej pierwszy powołany ó święty patron rosyjskich twórcę sztuk złota stało się w 1729 roku gdy Petra Drugim. Gdy na tron wstąpił Elżbieta, na monety stały się nanosić dane o miesiącu, a czasami i datą ich utworzenia. Przy tym obserwuje się wyraźny podział na dwa rodzaje – z wizerunkiem Świętego Andrzeja, albo z godłem państwowym. Ostatnia goni holenderskich dukatów rozpoczęła się przez mint w 1768 roku. Są one przeznaczone na pokrycie królewskich potrzeb w złotych monetach do handlu na rynkach monety Rosji przy Nicolae Drugiego1907 roku oznaczał początek wprowadzenia do obrotu nowych kredytowych biletów o nominale dziesięć rubli. To stało się z powodu udoskonalenia sposobów budowy papierów wartościowych. Wkrótce został wydany dekret o wydaniu karty kredytowej biletów w dziesięć rubli próbki 1909 roku. Byli w podróży aż do pierwszego października 1922 roku. Wymiana na nowe pieniądze produkowali w wysokości 10 tysięcy zł. za 1 stary złotych, jednak nie przyjęły. W końcu przywrócili wydanie пятирублевой monety wysokiej próby 986, który później został obniżony do wariantW połowie xix wieku stały się mięty środki płatnicze z platyny (nazywane białymi червонцами). To były najdroższe monety Rosji w tym okresie. Irracjonalne, na pierwszy rzut oka rozwiązanie powiedzą po prostu: do 1827 roku rosyjski skarb państwa miał imponujące zapasy platyny, którą wydobyli z ural россыпей. Jej było tak wiele, że bezpośrednia sprzedaż metali szlachetnych po prostu spadła do rynku, dlatego podjęto decyzję o wydaniu białych sztuk złota w obiegu. Pomysł bicia platynowych monet należała do hrabiego Канкрину. Monety z surowego 97% metalu produkowane z 1828 w 1845 roku. Przy tym stały się dostępne nominały w trzy, sześć i dwanaście rubli ó dość rzadkie dla Rosji. Ich pojawienie się spowodowane tym, że bardziej wydajne tłoczenie został wybrany rozmiar, jak już производившихся wcześniej 25 groszy, полтинника i rubla. Odpowiednio, taka ilość metalu wyceniono na 3, 6, 12 raz Pierwszy w mint rzeczywistościśrodki płatnicze niemal w całości składały się z platyny. Wcześniej monety miały w składzie ten cenny metal, ale tylko jako maszynki do miedzi lub złota za SowieckaW pierwszych latach po ustanowieniu władzy radzieckiej zaobserwowano zaburzenia systemu obiegu pieniężnego i szybkie tempo wzrostu inflacji. Zaufaniem ludności nie cieszyły się ani «керенки», ni «совзнаки», ani думские pieniądze, ani królewscy kredytowe bilety. Pierwsza nazwa została wyprodukowana w 1922 roku. Wymiana odbywa się w odniesieniu do 1:10 000. W wyniku pieniężną system organizuj udało, a tu zatrzymać inflację – nie. Uczestnicy xi zjazdu RCP(b) podjął decyzję o wydaniu stabilnej waluty radzieckiej. Naturalnie, dyskutowali o nowym tytule środków pieniężnych. Proponowali, by odejść od starych opcji i wprowadzić nowe – «rewolucyjne». Na przykład, od pracowników Наркомфина propozycja wymieniał walutę «federalnym». Rozpatrywano i tradycyjne nazwy ó целковый, червонец, hrywna. Jednak z powodu tego, że grivnas nazywano środki płatnicze, które miały chodzenie na terytorium Ukrainy, a целковые kojarzyły się srebrne ruble, zdecydowano się nazywać nowe pieniądze po staremu ó червонцами. Ludność przyjęła ich z zaufaniem. Powodem było to, że lycaeninae postrzegane raczej jako неденежную papier wartościowy, a nie jako narzędzie nawrócenia. Wielu nadzieję na to, że zostanie dokonana wymiana papierowych pieniędzy na złoto, jednak rządowa ustawa o wolnej wymiany i nie pojawił się. Tym nie mniej, papierowe lycaeninae aktywnie zmieniały się na drogie monety Rosji, i odwrotnie. Czasami za pierwsze nawet trochę переплачивали ze względu na wygodę ich przechowywania i płynności. Dzięki stabilnemu kursu sztuk złota rząd otrzymał twardą podstawę do wdrożenia nowej polityki gospodarczej (Sowieckiego).Wzmocnienie pozycjiW 1923 roku udział sztuk złota w ogólnej masie pieniądza wzrosła z trzech do osiemdziesięciu procent. Dwa systemy walutowe działali wewnątrz kraju. Tak, Госбанк każdy dzień zapowiadał nowy kurs sztuk złota. To zapewniało podatny grunt dla spekulacji i обуславливало pojawienie się trudności w rozwoju działalności gospodarczej i działalności handlowej. Z biegiem czasu червонцем zaczęła cieszyć się głównie w mieście. Na wsi można je kupić tylko zamożni chłopi, podczas gdy dla prostego luda był niebotycznie drogi. W tym samym czasie krążyła opinia o tym, że sprzedaż towarów za совзнаки ó sprawa niekorzyść, więc ceny produktów rolnych rosły, a ich dostawa do miasta сокращался. Z tego powodu i wystąpił druga zielonoświątkowa pln (1:100).Podróż do odległych krainCoraz bardziej wyraźnym był proces przenikania sztuk złota na rynki zagraniczne. Tak, od pierwszego kwietnia 1924 r. jego kurs był notowane na Nowojorskiej giełdzie papierów wartościowych. Pierwszy miesiąc jest trwała na poziomie przekraczającym swój dolara parytetu. W Berlinie i Londynie popełnił nieoficjalne transakcji z radzieckiej walutą w latach 1924-1925 W końcu 1925 roku zdecydowaliśmy się pytanie o jej notowań na Wiedeńskiej giełdzie. W tym czasie червонец już oficjalnie cytowane w Szanghaju, Teheranie, Rzymie, Konstantynopolu, Rydze i Mediolanie. Można go było wymienić albo kupić w większości krajów na powrótW październiku podjęto decyzję o tym, że złoty червонец znowu będzie produkowany na równi z papierowym. Wielkości i charakterystyki jest on w pełni zgodny десятирублевой przedrewolucyjnej monecie. Васютинский ó główny медальер mennicy ó był autorem nowego rysunku. Tak, na awersie przedstawiany herb RFSRR, a na rewersie ó chłop-siewca. Ten ostatni został wykonany w rzeźbie Шадра, obecnie znajduje się w galerii trietiakowskiej. Każdy złoty червонец («siewca», jak nazywano go potocznie) z tego okresu датировался 1923 Pieniężne z drogocennego kruszcu w większości potrzebne były sowieckiego rządu do prowadzenia operacji handlu zagranicznego. Ponadto, złoty червонец (zdjęcia przedstawione w artykule) czasami używany jako środek płatności w kraju. Monety wybite w stolicy, po czym rozprzestrzeniły się po całym tylko zaczęli produkować drogie monety Rosji ze złota, doszło taka casus: przedstawiciele krajów zachodnich w ogóle nie chcieli brać te środki, ponieważ na nich widniał symbolika Związku Radzieckiego. Wyjście znaleźli natychmiast. Za podstawę nowych monet wzięli Mikołaja червонец, który cudzoziemcy przyjęli bez zastrzeżeń. W ten sposób rząd radziecki stał się zakupić potrzebne towary z zagranicy za banknotów z wizerunkiem obalonego Okresie SowieckiegoKrzepnięcia nowej polityki gospodarczej i startindustrializacji osłabiły złotego червонец. Cena na niego znajdowała się w granicach rubla za dolara. Później on i w ogóle przestał być notowane za granicą. Aby ujednolicić system finansowy, rubel przywiązany do drukowanych червонцу. Ile kosztuje złoty червонец w 1925 roku? Za niego dawali dziesięć rubli. Później przywóz i wywóz monet z metali szlachetnych poza Europejskiej został całkowicie 1937 roku pojawiła się seria o nominałach 1, 3, 5 i 10 sztuk złota. Innowacja tego czasu – portret Lenina na jednej stronie 1925 roku został отчеканен wyjątkowo rzadki próbny egzemplarz z miedzi. Dla wszystkich opcji jest w pełni zgodny złotą monetę. W 2008 roku w jednym z moskiewskich aukcji to produkt zostało wykupione za pięć milionów rubli rosyjskich (około 165 tysięcy dolarów).WojnyNa większości okupowanych przez niemców radzieckich terenów червонец nie zaprzestał chodzenia. Za dziesięć rubli dawali jedną рейхсмарку. Paradoks polegał na tym, że kolaboranci (policjanci, бургомистры i inne osoby, сотрудничавшие z faszystowskimi oddziałami) w latach 1941-1943 otrzymywali wynagrodzenie w radzieckich «stalinowskich» rublach 1937 roku produkcji z obrazami, którzy walczyli przeciwko nazistom pilotów wojskowych i żołnierzy armii czerwonej (były to tak zwane bilety skarbowe).Ceny na terytorium radzieckiego były niższe niż w niemieckiej. Jest to spowodowane tym, że naziści sztucznie завышали kurs рейхсмарки, dlatego po zwolnieniu jakiejkolwiek miejscowości od najeźdźców cena produktów na lokalnym rynku znacznie zmniejszyło się, czasami nawet trzy razy. Fakt ten, oczywiście, pozytywnie postrzegana przez miejscową Związku Radzieckim przyjmowały червонцами aż do 1947 roku. Im na zmianę przyszły nowe banknoty wyrażone w rublach. Za dziesięć sztuk złota dawali jeden 1980 rokuBank Państwowy Związku Radzieckiego z 1975 roku do 1982-th produkowała monety jak czerwońców próbki 1923 roku z wizerunkiem herbu RFSRR i nowymi datami. Ogólny nakład wynosił 7 350 000 egzemplarzy. Te monety wybite z okazji Olimpiady w Moskwie, jednak nie mieli oni statusu legalnych środków płatniczych na terytorium Związku Radzieckiego. Je stosowano przy przeprowadzaniu transakcji handlu zagranicznego i sprzedawali zagranicznym połowie lat 1990-tych bank centralny sprzedawał «olimpijskie lycaeninae» jak inwestycyjne monety, a w 2001 roku agencja państwo podjął decyzję, aby zrobić prawnym środkiem płatniczym wraz ze srebrną трехрублевкой «Sobol”.Najbardziej znane oszustwaSowieckie lycaeninae były wystarczająco twardą walutą i różniły się wysokiej sile nabywczej. Ich często fałszowali w celu destabilizacji gospodarki ZSRR i prowadzenia nielegalnych transakcji na rynkach w tym zakresie wyróżnia pracownicy koncernu naftowego Shell, niezadowolony z faktu, że Związek podjął ropy w cenie poniżej podrabianych banknot o nominale jeden червонец, ponieważ obraz na nim był tylko z jednej strony. Bardzo dużą partię fałszywych banknotów udało się aresztować w 1928 roku w Murmańsku. Podziemna organizacja, распространявшая fałszywe banknoty były drukowane w Niemczech, została ujawniona skrzynką pracowników Сепаловым. W przestępczej schemacie ważną rolę odegrały niektóre byłe белогвардейцы, w tym Садатьерашвили i Карумидзе. Jednak sąd nad przestępcami odbył się w Szwajcarii i Niemczech, gdzie otrzymali minimalnie możliwe kary. Później ich doświadczenia wykorzystali naziści, którzy w trakcie ii wojny podrabianych banknotów Związku Radzieckiego i innych na notatkiW okresie panowania Mikołaja Drugiego wybite полновесные империалы i полуимпериалы, które z czasem zostały zastąpione pieniędzmi mniejszej wagi. Ponadto, do obrotu zostały wydane nietypowe dla rosyjskiego ludu monety o nominale 7,5 i 15 zł. Prezent двадцатипятирублевки i стофранковые złote monety odnoszą się do нумизматическим редкостям. O wiele bardziej powszechne otrzymał zwykły червонец. Jego wydana w latach 1898-1911 Zresztą, i tu jest wyjątek: w 1906 roku чеканился królewski złoty червонец, którego cena obecnie sięga dziesięciu tysięcy dolarów za sztukę. Wyprodukowano 10 podobnych wystąpień, dlatego kolekcjonerzy gotowi walczyć o prawo do posiadania tak rzadką którzy chcą zabezpieczyć swoje własne oszczędności, często stają przed trudnym wyborem: czy mogę przelać pieniądze na dolary, czy euro, czy zostawić w rublach... W warunkach niestabilności światowych rynków finansowych wielu rozważają alternatywne instrumenty inwestycyjne. Na przykład, cena złota sztuk złota rośnie, choć nie gwałtownie, ale stabilnie. Jednak jak rozpoznać autentyczność monety? Na carskim złotem червонце Mikołaja Drugiego pewno są минцмейстерские znaki. W niemieckim минцмейстером nazywano człowieka, osobiście отвечавшего za proces tworzenia monet, a później ó zarządcy монетным dworem. Powyższe znaki stawiano pod datą produkcji, na łapie lub ogonie orła, pod herbem państwa lub na krawędzi. Składały się one z dwóch pierwszych liter минцмейстера. Na przykład, królewski червонец 1899 roku prod naznaczone piętnem «F. Z.», ponieważ w tym czasie honorowe obowiązki zostały powierzone inwestycje w monety za kilka lat może przynieść dwadzieścia-trzydzieści procent rocznego dochodu, co, zgadzam się, to dobrze.
A wszystko, co o nich wiadomo, to tylko kilka zdjęć lub zapisów. A więc w tej chwili najcenniejsza kopia terytorium Rosji to moneta o wartości nominalnej 1999 wynoszącej 5 rubli. To musi być pieczęć Moskalskiej Mennicy (MMD). Eksperci są skłonni zapłacić za to co najmniej 250 000 rubli. To najdroższa moneta w Rosji.
Jak obywatel współczesnej Rosji spędza wolny czas? Ze względu na kryzys ekonomiczny wypoczynek zagraniczny to opcja dla coraz węższego kręgu Rosjan. Każdy może jednak kupić wykrywacz metali i ruszyć przez ogromny kraj w poszukiwaniu zagubionych skarbów. A tych, ze względu na burzliwą historię Rosji, jest po prostu mnóstwo. I z każdym, tak jak w przypadku depozytu Demidowów, wiąże się fascynująca opowieść. Kopalnie króla Syberii Kim byli Demidowowie? W największym skrócie to rodzina pierwszych kapitalistów nowoczesnej Rosji, czyli epoki budowy imperium, mierzonej panowaniem cara Piotra I. Nazwisko wywodzi się od imienia protoplasty Demida Grigoriewicza Antufiewa, a historia jego kariery przypomina amerykański mit pucybuta, który został milionerem. Oczywiście, w wersji rosyjskiej skazki (bajki), bo praszczur wywodził się z pańszczyźnianych chłopów. Jako że był zręcznym rusznikarzem, został wyznaczony do pracy w tulskiej manufakturze broni, gdzie poznał cara. Na przełomie XVII i XVIII w. Piotr I zorganizował pierwszą w Europie armię poborową złożoną z tysięcy chłopskich rekrutów. Zamierzał wypowiedzieć wojnę Królestwu Szwecji, aby wywalczyć dostęp do niezamarzających portów Bałtyku. Ale masowa armia potrzebowała nowoczesnego uzbrojenia, podczas gdy Rosja ustępowała Europie pod względem technologicznym. Car rujnował zatem skarb państwa i kieszenie poddanych importem karabinów z Francji, Holandii i Wielkiej Brytanii. Tymczasem Demid Antufiew wraz z trzema synami: Nikitą, Siemionem i Grigorijem, udowodnił, że mogą w Tule wyprodukować broń nie gorszą od zagranicznej, za to z pewnością tańszą. Tak w 1701 r. zaczęła się trwała znajomość Demidowów z carem, bo Piotr, kierując się potrzebami zbrojeniowymi, przyznawał rodzinie kolejne koncesje. Wtedy także ster interesu przeszedł w ręce syna Demida, Nikity. Fabrykant otrzymywał od państwa darmową siłę roboczą oraz ziemie, na których występowały złoża rud żelaza i innych metali. W zamian organizował produkcję, budując kolejne manufaktury oraz huty. Mimo że początkowo cały biznes należał do państwa, głównymi beneficjentami byli Demidowowie, a po śmierci cara niewyobrażalny majątek przeszedł na ich własność. Jeszcze za jego życia rodzina weszła w posiadanie największych zakładów żelaznych Rosji, zlokalizowanych w ujściu rzeki Newa, świeżo zdobytym na Szwecji. Jednak huty wymagały coraz większej ilości surowca, dlatego z polecenia dworu Demidowowie ruszyli za Ural, aby poszukiwać rud na Syberii. W latach 1702–1725 fabrykanci założyli tam cztery huty, za co Nikita w nagrodę zyskał tytuł najbliższego pomocnika cara podczas budowy nowej stolicy w Petersburgu. Największa świetność rodu przypadła na okres, gdy głową rodziny został syn Nikity, Akinfij Demidow. Zasłynął tak twardą ręką wobec przydzielonych chłopów, że w syberyjskich hutach dochodziło do krwawo tłumionych buntów. Nic sobie z tego nie robił, jego bezpieczeństwa strzegły specjalne oddziały wojska i kozaków. Z drugiej strony był perfekcyjnym logistykiem i jako pierwszy wykorzystał do transportu syberyjskie rzeki. Można wręcz powiedzieć, że wraz z niemniej słynnym rodem Strogonowów został pionierem kolonizacji i zagospodarowania tego przebogatego regionu. Pozostawił po sobie nie tylko sieć portów na spławnych rzekach i infrastrukturę drogową, ale przede wszystkim dziewięć nowych hut. Był odkrywcą złóż azbestu i zainicjował przemysłowe wykorzystanie tego minerału. Inwestował w kopalnie malachitu i manganu. Jednak oczkiem w głowie Akinfija były przebogate złoża srebra odkryte przez niego w górach Ałtaju. Kopalnie, które stały się początkiem rodzinnych kłopotów. Czy bili własne ruble? Carowie zazdrośnie strzegli swojego monopolu na wydobycie metali szlachetnych. Wśród powodów niepoślednie miejsce zajmowało bicie monety, które również było wyłącznym prawem rodziny panującej. Wartość srebrnego rubla zależała od jego wagomiaru, a więc zawartości kruszcu. Jednak zaufanie do Demidowów było tak duże, a ich służba państwu tak wierna, że przez dziesiątki lat nie budzia żadnych wątpliwości. Ba, w uznaniu zasług ród został nagrodzony dziedzicznym szlachectwem, co później otworzyło przed Demidowami drzwi Europy. Jeden z bogatych potomków prowadzący rentierskie życie we Włoszech kupił sobie tytuł książęcy. Ale to było już w XIX w., natomiast nieco wcześniej idyllę dobrych stosunków z carami przerwało zaangażowanie rodu w dworskie intrygi. Jeden z wnuków Akinfija okazał się w latach panowania Katarzyny II zaufanym wszechwładnego faworyta Grigorija Potiomkina. Jak chcą rosyjscy historycy, tak wysoka protekcja zawróciła mu nieco w głowie, dlatego wpadł na pomysł, aby nie dzielić się srebrem po równo z carskim fiskusem. Nic dziwnego, że po śmierci Potiomkina zawistne koterie dotarły z donosem do carskich uszu. W latach 70. XVIII w. na mocy dekretu Katarzyny II syberyjskie dobra Demidowów zostały czasowo skonfiskowane, a zgraja biurokratów spędziła sporo czasu na rewizjach, które miały udowodnić kradzież państwowego srebra. Aby pogrążyć fabrykantów, oskarżono ich także o najcięższe przestępstwo finansowe wszech czasów, czyli bicie własnych rubli. I w tym miejscu zaczyna się historia zaginionego depozytu ukrytego rzekomo na Syberii. Ma się on składać, bagatelka, z dwóch ton srebra i tony złota, wydobytych bez koncesji, pod pozorem eksploatacji nowych złóż rudy żelaza. Od tego czasu, czyli przez ponad 200 lat, kolejne pokolenia poszukiwaczy skarbów rozkopują rodowe posiadłości Demidowów w poszukiwaniu ukrytego depozytu. Mimo że podejrzenia wobec rodziny zostały wycofane, a majątek zwrócony. Wszystko na próżno, bo aktualnym epizodem poszukiwań stała się afera kupieckiego domu w Kysztymie. Od wielu lat po mieście krążyła pogłoska, że zabytkowy obiekt był własnością Demidowów. Dlatego anonimowy przedsiębiorca nabył nieruchomość w ubiegłym roku tylko po to, aby ją całkowicie wyburzyć. Okazało się, że to najprostsza metoda poszukiwań. Afera nie ujrzałaby światła dziennego, gdyby nie lokalni obrońcy architektonicznych pamiątek, którzy złożyli na chciwego przedsiębiorcę zażalenie prokuratorskie. Przywodzi to na myśl innego grabieżcę archeologicznych artefaktów Syberii, współczesnego Demidowom księcia Gagarina. Jego historia dodaje prawdopodobieństwa opowieściom o zaginionych skarbach. Chciwy namiestnik Jak się okazuje, Rosja nie tylko kolonizowała, ale także od samego początku grabiła Syberię z pamiątek przeszłości. Słynny kozacki konkwistador Jermak poszukiwał skarbca syberyjskiego chana Kuczumy, którego państwo podbił na polecenie Strogonowów. Jego dzieło kontynuował kniaź Matwiej Gagarin, który został mianowany przez Piotra I gubernatorem regionu. Żył zatem w epoce Demidowów, ale zasłynął nie służbą państwową ani gospodarczymi dokonaniami, tylko rabowaniem kurhanów pogrzebowych Skifów. Kim byli? Na przestrzeni tysiąca lat przed naszą erą Skifowie opanowali Eurazję, dominując nad miejscowymi ludami, w tym przodkami Słowian, Persów i Turków. Można powiedzieć, że ten lud o korzeniach indo-irańskich zbudował pierwsze imperium na pograniczu dwóch kontynentów, o czym świadczy jednolita kultura. Pozostawił po sobie bogate artefakty, najczęściej odnajdowane w kurhanach pogrzebowych. Z ich badań wiemy na przykład o bardzo wysokim poziomie rzemiosł artystycznych, w tym złotnictwa, oraz stosowaniu wyrafinowanych technologii wyrobu broni. Piotr I bardzo interesował się historią Rosji, utworzył wiele muzeów, a jego priorytetem była tzw. kolekcja skifska, zawierająca wiele unikalnych eksponatów owej kultury. Aby wkraść się w carską łaskę, książę Gagarin masowo rozkopywał syberyjskie kurhany i rabował znalezione przedmioty ze złota i srebra. Przy ówczesnej wiedzy historycznej i archeologicznej wszystko kończyło się kompletną dewastacją, tym bardziej że cechą osobowości Matwieja Gagarina była wybujała ambicja. Oderwanie Syberii od reszty Rosji z powodu niedoskonałej komunikacji sprawiało, że region pozostawał faktycznie w izolacji, a namiestnicza władza księcia stawała się niemal udzielna. Dlatego, jak sądzą dzisiejsi historycy, Gagarin planował odłączenie syberyjskiej kolonii i proklamowanie własnego carstwa. Kto wie, jak potoczyłaby się historia Rosji i świata, gdyby nie pazerność namiestnika. Większość ze zrabowanych artefaktów Skifów pozostawiał dla siebie, o czym doniesiono do Petersburga. Oczywiście, był to jedynie dogodny pretekst ukarania namiestnika, bo wojskowo-policyjna rewizja wykryła nadużycia na ogromną skalę, które kosztowały księcia stanowisko i głowę. Niemniej los zrabowanych artefaktów kultury Skifów, podobnie jak depozytu Demidowów, pozostaje nieznany do dziś. Liczni poszukiwacze od 200 lat spędzają mnóstwo czasu na tropieniu najmniejszych śladów, które doprowadziłyby ich do miejsca ukrycia bajecznych skarbów. O wartości wprost niewymiernej z materialnego i muzealnego punku widzenia. Ale na tym nie koniec, Rosja bowiem ma własny rating cennych zagadek przeszłości. Topowa lista poszukiwań Chyba każdy słyszał o zaginionej Bursztynowej Komnacie, zrabowanej przez hitlerowców z carskiej rezydencji pod Petersburgiem. Dużo mniej osób wie o losach złotego zapasu Rosji. Gdy rozpoczęła się I wojna światowa, Mikołaj II nakazał ewakuację 1800 ton złotego depozytu państwa. Gdy wybuchł bolszewicki bunt, skarbiec zmniejszony do 600 ton i przewożony w wagonach kolejowych dostał się w ręce białej armii admirała Aleksandra Kołczaka. Potem depozyt przejął korpus czechosłowacki złożony z jeńców armii austro-węgierskiej. Czechosłowacy oddali złoto bolszewikom w zamian za prawo ewakuacji z Rosji. Ale w międzyczasie z 600 ton kruszcu pozostało 400 t. Gdzie podziała się reszta złota? Od 1918 r. nad rozwiązaniem zagadki głowiły się radzieckie i rosyjskie tajne służby, a także wielu prywatnych poszukiwaczy. Wiadomo jedynie, że część wagonów uległa katastrofie i pewna ilość kruszcu zatonęła w jeziorze Bajkał, którego głębokość sięga kilku kilometrów. Kto jednak słyszał o złotych koniach chana Batyja? Władca Złotej Ordy kazał odlać ze szczerego złota dwa posągi ulubionych wierzchowców. Rzeźby naturalnej wielkości stały po obu stronach tronu Batyja w stolicy chanatu Saraju. Ostatnie dokumentalne dowody wiążą złote posągi z imieniem innego wodza ordy. Ich ślad zaginał po śmierci chana Mamaja, bo o nim mowa. Czy spoczywają w jednym z tysięcy kurhanów nad rzeką Wołgą w południowej Rosji? Zagadka bosforskiego złota Inną zagadkę stanowi los walizek z bosforskim złotem. Gdy w 1941 r. niemiecka armia zbliżała się do Krymu, ewakuowano zbiory muzeum historycznego w Kerczu. Do dwóch walizek zapakowano unikalne eksponaty ze złota, srebra i kamieni szlachetnych. Były to artefakty Bizancjum, Fenicji, a nawet imperium Aleksandra Wielkiego. Łącznie 80 kg bezcennych przedmiotów historycznych, których ślad urywa się podczas wojennego odwrotu. Początkowo sądzono, że zbiory uległy zniszczeniu podczas jednego z niemieckich nalotów. Jednak w 1982 r. wyjaśniono, że zostały przekazane w depozyt miejscowemu oddziałowi partyzanckiemu, który został następnie okrążony i unicestwiony. Wraz nim przepadły wszelkie ślady skarbu. Czy padł łupem oddziałów SS uczestniczących w pacyfikacji? Na liście najbardziej tajemniczych skarbów jest także polski ślad. Nie chodzi o dobra kultury zrabowane z naszego kraju przez Armię Czerwoną po 1939 r. Ich pełną listę wraz żądaniem zwrotu Rosja otrzymała już dawno, choć bez wyraźnego skutku. Przedstawiona legenda jest związana z czasami, gdy na moskiewskim Kremlu stała polska załoga, a carską koronę przymierzał król Zygmunt III Waza. Trop otwiera list jednego z naszych dowódców wojskowych skierowany na dwór królewski w Warszawie. Można w nim przeczytać, że do Polski udał się konwój z wartościowymi rzeczami i kosztownościami złożonymi na 923 konnych podwodach (wozach). Były to dobra skonfiskowane w carskich siedzibach i rezydencjach ruskich bojarów. Konwój skierował się drogą możajską do Smoleńska, ale nigdy tam nie dotarł. Rozpłynął się bowiem w 1611 r., gdy trwało już antypolskie powstanie. Jedyną wskazówkę stanowi zdanie o czasowym ukryciu zawartości nieopodal cmentarza nad rzeką Hworostianką. Problem w tym, że to bardzo nieprecyzyjna podpowiedź, która po przeszło 400 latach nie pozwala zidentyfikować miejsca ukrycia bajecznych bogactw. Podobny los spotkał skarb Napoleona. Po zdobyciu Moskwy w 1812 r. francuski imperator zagarnął skarbiec Kremla i zgromadzone w mieście kolekcje sztuki. Wiadomo, że podczas ewakuacji z Rosji Napoleonowi towarzyszyły dwa osobiste tabory: jeden ze złotem i szlachetnymi kamieniami; drugi z kolekcją unikatowej, dawnej broni. Wiadomo, że oba konwoje dotarły do Możajska, ale ich ślad urywa się na rzece Berezyna. Po klęsce zadanej tam przez rosyjską armię Francuzom, ci ostatni nie myśleli już o skarbie – musieli ratować życie. Do dziś między poszukiwaczami toczy się spór o miejsce porzucenia taborów. Rosjanie twierdzą, że dotarły co najmniej do Księstwa Warszawskiego. Białorusini są przekonani, że ładunek został zatopiony w jednym z miejscowych jezior. Dla sprawdzenia tej hipotezy już w latach 60. XX w. podejmowano państwowe ekspedycje poszukiwawcze. Bez rezultatu, ponieważ wytypowane miejsce – dno jeziora Siemieliewskiego – pokrywa wielometrowa warstwa iłu. Opisane historie to zaledwie ułamek zaginionych bądź jeszcze nieodkrytych skarbów Rosji. Na szczęśliwca czekają łupy Leńki Pantieliejewa, petersburskiego mafiosa lat 20. ubiegłego wieku, czy 60 tys. złotych rubli, które w 1906 r. zatonęły podczas katastrofy statku „Wariagin" na redzie Władywostoku. Na odkrywców czekają skarby grafa Roztopczyna, który w 1812 r. nie tylko podpalił Moskwę, ale także własną rezydencję, ukrywszy najpierw sporą kolekcję jubilerską. A o ilu cennych przedmiotach po prostu nikt nie wie, bo od setek i tysięcy lat spoczywają w dawno zapomnianych miejscach życia i pracy ludzi? Rosja, największe terytorialnie państwo świata, jest pod tym względem prawdziwym eldorado.
Złota moneta 1 kg – Mennica Czeska 1000 gram. Kup inwestycyjnie złota moneta 1 kg CZESKI LEW zawierającą 1000 gram czystego złota wybitą w próbie 999,9/1000. Twoja moneta ma 100 % zawartość złota. W 2021 roku wszystkie warianty monety czeskiej otrzymały nowy wygląd , ale główna idea wizerunkowa pozostała ta sama. Monety Czeskie.
Wyszukiwarka Menu Promocje Produkt dnia Dostępność: spodziewana dostawa Opis Katalog monet Rosji 1682 - 1917 CoinsMoscow Autor: Gusev Savelij Olegowicz Najnowszy kolorowy katalog monet rosyjskich. 194 strony Ceny w rublach, 1 rubel = 0,06 PLN wydawnictwo: CoinsMoscow okładka: miękka W katalogu znajdują się : - 1900 kolorowych zdjęć- kolorami oznaczone poszczególne okresy, łatwa nawigacja- doskonałej jakości zdjęcia- laminowana okładka- poręczny format , minimalnie mniejszy niż A5 ISBN 978-5-9500485-1-7 Zaloguj się
Złota moneta 5 rubli Carskich świnka Mikołaj II 1898r. 1 340 zł 10 rubli Carskiej Rosji z 1911 r. Waga 8,6 grama, próba 900. 4 450 zł
Oglądając monety Imperium Rosyjskiego (1721-1917) możemy dostrzec na nich mniej lub bardziej ozdobne monogramy, będące niejako znakiem rozpoznawczym władcy za panowania którego została dana moneta wybita. Niektóre z nich są proste, składające się z pojedynczej litery. Są jednak i takie, które składają się z kilku bogato zdobionych liter. Te w nomenklaturze rosyjskiej nazywane są „Вензель” (PL węzeł - узел). Niektóre z nich były powszechnie stosowane na wielu monetach z okresu panowania władcy. Są jednak i takie, których użyto na pojedynczych monetach – często monogram to najczęściej pierwsza litera imienia danego władcy np. „A” – Aleksander oraz rzymska cyfra I, II, III. W przypadku bardziej skomplikowanych monogramów litera jest ozdobiona dodatkowymi ornamentami. Jeśli znak ten został wybity na monecie, wówczas nie używano już na niej godła państwowego – carskiego monogramy, zwane węzłami (w dalszej części artykułu dla porządku będziemy dla wszystkich znaków używali jednego sformułowania „monogram”), poza pierwszą literą imienia i cyfry, mogą zawierać dodatkowo pierwszą literę tzw. otczestwa (ros. Отчество), czyli nazwiska utworzonego od imienia ojca. W Rosji od wieków było i jest to nadal praktykowane np. Piotr Fiodorowicz tzn. Piotr syn Fiodora. W niektórych przypadkach (np. w monogramach carycy Katarzyny) możemy dostrzec literę „I” Императрица – cesarzowa. Dodatkowo wiele monogramów dla podkreślenia ich rangi, było zwieńczonych koroną ze dobrowolną zbiórkę pieniędzy na portalu na dalszy rozwój i działalność Portalu Numizmatycznego. Jeśli uważasz, że strona jest interesująca i warto ją wesprzeć WEJDŹ TUTAJ i dowiedz się część jest tłumaczeniem rosyjskojęzycznego artykułu ze strony katalogującego monogramy z monet carskiej Rosji. Monogram Mikołaja II wybijany na miedzianych monetach Wielkiego Księstwa Finlandii w latach 1895-1917 np. 1 pennia. Utworzony jest z łacińskiej litery „N” (Nikołaj) oraz rzymskiej cyfry „II”. Od góry zwieńczony był carską koroną. Monogram Mikołaja II używany na najdrobniejszych nominałach miedzianych monet w latach 1894-1916 np. ½ kopiejki i ¼ kopiejki. Utworzony z rosyjskiej litery „H” (pol. N - Nikołaj) i rzymskiej cyfry „II”. Od góry zwieńczony był carską koroną ze wstęgami. Monogram Aleksandra III używany na najdrobniejszych nominałach miedzianych monet Imperium Rosyjskiego np. ½ i ¼ kopiejki oraz Wielkiego Księstwa Finlandii w latach 1881-1894. Utworzony z litery „A” (Aleksander) i rzymskiej cyfry „III”. Monogram Aleksandra II używany na najdrobniejszych nominałach miedzianych monet Imperium Rosyjskiego w latach 1855 – 1881 - ¼ i ½ kopiejki, połuszce i dienieżce oraz miedzianych monetach Wielkiego Księstwa Finlandii w latach 1863-1876 – 1, 5 i 10 pennia. Otworzony z litery „A” (Aleksander) i rzymskiej cyfry „II”. Od góry zwieńczony był carską koroną. Monogram Aleksandra II użyty na pamiątkowym rublu z 1841 roku wybitym na pamiątkę ślubu cara. Utworzony z liter „M” (Maria) oraz „A” (Aleksander). Monogram Mikołaja I używany w latach 1839-1848 na miedzianych monetach ¼, ½, 1, 2 i 3 kopiejki oraz na najdrobniejszych nominałach miedzianych monet w latach 1849-1855 – połuszce, dienieżce, i 1 kopiejce. Utworzony z rosyjskiej litery „H” (pol. N - Nikołaj) i rzymskiej cyfry „I”. Monogram u góry zwieńczony był carską koroną. Monogram Aleksandra I użyty na próbnych kopiejkach 1810 roku i na próbnej monecie 2 kopiejkowej 1802 roku. Utworzony z litery „A” (Aleksander) i rzymskiej cyfry „I”. Monogram u góry zwieńczony był carską koroną. Monogram Pawła I stosowany w latach 1797-1801 na srebrnych monetach niższych nominałów oraz drobnych monetach miedzianych; połuszce, dendze, 1 i 2 kopiejkach. Utworzony z litery „П” (pol. P - Paweł) i rzymskiej cyfry „I”. Monogram u góry zwieńczony był carską koroną. Monogram Pawła I stosowany na złotych monetach oraz srebrnych monetach wyższych nominałów w latach 1797-1801. Utworzony z czterech liter „П” (pol. P - Paweł) i rzymskiej cyfry „I” umiejscowionej w centralnej części monogramu. Monogram Pawła I użyty na próbnym rublu z 1796 roku i na efimce 1798 roku. Utworzony z czterech liter „П” (pol. P - Paweł) i rzymskiej cyfry „I”, które otaczają herb Imperium Rosyjskiego. Każda litera zwieńczona była koroną carską. Monogram Katarzyny II użyty na monecie dla Mołdawii i Wołoszczyzny w 1771 roku. Utworzony z 4 osobnych monogramów z których każdy utworzony jest ze splecionych liter „E” (Ekaterina). W centralnej części rzymska cyfra „II”. Monogram Katarzyny II użyty w 1796 roku na monetach syberyjskich oraz w 1771 na monetach dla Mołdawii i Wołoszczyzny. Utworzony jest z litery „E” (Ekaterina) i rzymskiej cyfry „II”. Od góry zwieńczony był carską koroną ze wstęgami. Monogram Katarzyny II użyty na miedzianych monetach w latach 1763-1796. Utworzony z liter „I” (imperatorka - cesarzowa) litery „E” (Ekaterina) i cyfry „II”. Monogram u góry zwieńczony był carską koroną. Monogram Katarzyny II użyty na złotych połtinach w latach 1777-1778. Składa się z liter „E” (Ekaterina) oraz „A” (Aleksejewna). Monogram u góry zwieńczony był carską koroną. Monogram Piotra III z próbnego rubla z 1762 roku. Składa się z czterech splecionych z sobą liter „П” (pol. P - Piotr) oraz znajdujących się w czterech rogach cyfr rzymskich „III”. Każda litera „П” zwieńczona dodatkowo koroną carską. Monogram Elżbiety I z próbnych miedzianych monet kopiejkowych z roku 1755. Utworzony z litery „I” (imperatorka - cesarzowa), litery „E” (Elżbieta) oraz rzymskiej cyfry „I”. Monogram Elżbiety I z miedzianych monet z lat 1757-1762 np. połuszki, 1, 2 kopiejki. Składa się z litery „E” (Elżbieta), „P” (Piotrowna - otczestwo). Obydwie litery powtórzone w odbiciu lustrzanym. Monogram zwieńczony dodatkowo koroną carską. Monogram Iwana VI Iwanowicza, nazywanego czasem Iwanem III utworzony z ozdobnej litery „I” oraz cyfry „3”. Monogram Iwana VI Iwanowicza, nazywanego czasem Iwanem III użyty na próbnym rublu z 1740 roku. Utworzony z ozdobnej litery „I” powtórzonej w lustrzanym odbiciu oraz cyfry „3”. Monogram można interpretować dwojako: Iwan III lub Imperator Iwan III. Monogram Anny Iwanowny wybity na próbnej kopiejce 1736 roku. Składa się z litery „I” powielonej w odbiciu lustrzanym oraz litery „A. Monogram można interpretować dwojako: Imperatorka Anna lub Imperatorka Anna Piotra II wybity na niedatowanej kopiejce miedzianej. Składa się z litery „P” (Piotr) powtórzonej w lustrzanym odbiciu, litery „A” (Aleksejewicz) i cyfry „II”. Monogram zwieńczony dodatkowo koroną carską. Monogram Piotra II użyty na rublach 1727, 1728 oraz 1729. Utworzony z czterech liter „П” (pol. Piotr) i czterech cyfr „II”. Monogram Katarzyny I użyty na kwadratowych płytach miedzianych z latach 1725-1726. Składa się z litery „I” (Imperatorka) i litery „E” (Ekaterina). Obydwie litery powtórzone w lustrzanym odbiciu. Monogram usytuowany na piersi orła carskiego. Monogram Katarzyny I z próbnego miedzianego grosza z 1727 roku. Składa się z litery „E” (Ekaterina). Monogram zwieńczony dodatkowo koroną carską. Monogram Katarzyny I z próbnego miedzianego „mienszykowskiego” griwiennika z 1726 roku. Utworzy z litery „E” (Ekaterina), „I” (Imperatorka) oraz dodatkowego elementu w postaci stylizowanego ornamentu przypominającego grecką literę „gamma”. Litery E i I powtórzone w lustrzanym odbiciu. Monogram Piotra I użyty na rublach w latach 1722-1725. Utworzony z czterech liter „П” (pol. Piotr) i czterech cyfr „I”.Tym oto sposobem dotarliśmy do końca przeglądu monogramów monet okresu Imperium Rosyjskiego. Mam nadzieję, że artykuł ten będzie pomocny przede wszystkim początkującym kolekcjonerom w łatwej i szybkiej identyfikacji niektórych monet carów rosyjskich.
Czapka Monomacha. Czapka Monomacha. Czapka Monomacha, Złota Czapka ( ros. Шапка Мономаха) – insygnium wielkich książąt moskiewskich i carów Rosji, pochodzące najprawdopodobniej z końca XIII lub początku XIV wieku. Obecnie Czapka Monomacha przechowywana jest w kremlowskiej Zbrojowni ( Orużejnaja Pałata) w Moskwie.
Odbiór osobisty: Warszawa i okolice, woj. Mazowieckie Specyfikacja Typ: Złoto Forma: Monety Rodzaj: Inne Masa: 12,9 g Próba: 900 Ilość: 1 szt. Producent: Zarządca mennicy AG Rosja Rok: 1897 Stan: Bardzo dobry Opakowanie: Brak opakowania Dowód zakupu: Nie Data publikacji: 22:18 Dodatkowe informacje od sprzedającego Kupię oryginalna złota monete 15 rubli z 1897r okres carskiej Rosji Mikołaj II .Interesuje mnie każdy egzemplarz stan zachowania 2+. Średnia ocena kupującego 5,00/5 (1 ocena) Szczegóły Przebieg transakcji 5,00/5 (1 ocena) Zgodność z ofertą 0,00/5 (0 ocen) 3 450,00 zł 297,16 zł / g 9 242,64 zł / oz 12,35% powyżej spot Sprawdź również Szanowni Użytkownicy! W połowie czerwca zapowiedzieliśmy dla Was serię zmian na Giełdzie Metali Szlachetnych, które miały wejść w życie z dniem 1 lipca. Większość z nich przyjęliście z entuzjazmem, jednak najwięcej wątpliwości pojawiło się w kontekście wprowadzenia prowizji. Postanowiliśmy uwzględnić Wasze oczekiwania i na pewien czas odłożymy temat płatności tylko po to, aby wrócić do Was z nowymi, lepszymi rozwiązaniami. Tymczasem na giełdzie zapoznajcie się z następującymi zmianami: Nowy System Oceniania – od teraz oceny dzielą się na dwie kategorie: Przebieg transakcji Zgodność z ofertą. Odznaczenia dla najlepszych sprzedawców – Sprzedawcy, którzy wielokrotnie wykazali się wyjątkową uczciwością i profesjonalizmem przy zawieraniu transakcji, od teraz będą za to wynagradzani. Aby otrzymać: Odznaczenie brązowe: Minimum 7 transakcji, Średnia z ocen powyżej 4,6, Minimum 3 transakcje na kwartał. Użytkownik może jednorazowo wystawić 5 ofert. Odznaczenie srebrne: Minimum 15 transakcji, Średnia z ocen powyżej 4,7, Minimum 5 transakcji na kwartał. Użytkownik może jednorazowo wystawić 7 ofert. Odznaczenie złote (zweryfikowane): Minimum 25 transakcji, Średnia z ocen powyżej 4,8, Minimum 10 transakcji na kwartał. Użytkownik musi przejść proces indywidualnej weryfikacji przez administrację giełdy. Użytkownik może jednorazowo wystawić 10 ofert. Odznaczenia będą widoczne przy ogłoszeniach. Dzielenie transakcji – przy tworzeniu ofert można uwzględnić sprzedaż mniejszej ilości. Wystarczy tylko odznaczyć odpowiednie pole „Transakcja podzielna” i wskazać minimalną ilość kruszcu na sprzedaż. Mamy nadzieję, że te zmiany przypadną Wam do gustu. Pozdrawiamy,Administracja Giełdy Metali Szlachetnych Szanowny użytkowniku, Szanowna użytkowniczko Klikając przycisk „Akceptuję, przejdź do serwisu”, wyrażasz zgodę na przetwarzanie przez Independent Gold LTD Twoich danych osobowych w ramach korzystania przez Ciebie z serwisu Inteligentny Inwestor (są to również dane zapisane w plikach cookies) w celach marketingowych. Zgoda na przetwarzanie jest dobrowolna i możesz ją w każdej chwili wycofać. Przedstawicielem administratora danych na terenie Unii Europejskiej jest Bridge Sp. z o. o. z siedzibą: ul. Długa 61, 87-800 Włocławek, Polska. Od 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE. Chcielibyśmy poinformować Cię o zasadach przetwarzania Twoich danych po wejściu w/w rozporządzenia. Kliknij polityka prywatności, aby się z nimi zapoznać.
. 380 575 183 117 745 48 799 10
złota moneta w carskiej rosji
