Od wieków cieszy się popularnością i uznaniem wśród myśliwych jako tzw. szlachetny towarzysz. Jest sprawny nawet po amputacji kończyny, a weterynarze często wykorzystują go jako uniwersalnego dawcę krwi. To jednak nie wszystko – zyskał on również tytuł „najszybszy pies świata”. O jakim czworonogu mowa? Przygotuj się na niezwykłą dawkę wiedzy! Jakie są najszybsze psy na świecie? Za te, które osiągają największe prędkości, uznaje się jedne z najstarszych ras psów, czyli charty. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna uznaje jednak aż trzynaście ras chartów! Która z nich to najszybsza rasa psa? Chart afgański, afrykański Azawakh, angielski Whippet, arabski Sloughi, a może rosyjski Borzoj? Żadna z nich. Medal należy się tu angielskiemu Greyhoundowi. Dlaczego? Wyjaśniamy! Jaki jest najszybszy pies świata? Odkrywamy tajemnicę Charty znane są już od starożytności. Prawdopodobnie wywodzą się one ze stepów południowo-zachodniej Azji i północnej Afryki. Ich wizerunki znajdują się bowiem na pochodzącej z VI wieku mezopotamskiej ceramice, na której gonią za pustynnymi gazelami. Wielu kynologów uważa, że także angielski greyhound, najszybszy pies świata, ma swoje korzenie na Bliskim Wschodzie, a konkretniej w Egipcie – o czym świadczyć mają rysunki naścienne w egipskich grobowcach, na których umieszczono podobizny psów bardzo zbliżone do greyhoundów. Teoria ta nigdy nie została potwierdzona. Współczesne najszybsze psy to z pewnością potomkowie czworonogów biorących udział w polowaniach na gryzonie, głównie zające. Ich wygląd opracowano już w Wielkiej Brytanii, gdzie dotarły we wczesnym średniowieczu. Czy wiedziałeś jednak, że greyhoundy przez długi czas kojarzono wyłącznie ze szlachtą? Od XI do XIV wieku angielskie prawo zabraniało „ludziom z plebsu” posiadania ich pod karą śmierci! Dziś jednak ten najszybszy pies świata wykorzystywany jest podczas licznych zawodów, głównie wyścigów. Żadne inne psy nie są tak wytrzymałe i żywiołowe na torze. Żadne również nie osiągają prędkości zbliżonej do prędkości samego… geparda! Jak to możliwe? Oto tajemnica, jaką skrywa najszybszy pies na świecie. Jaką prędkość osiąga najszybszy pies na świecie i jak to możliwe? Podczas wyścigu najszybszy pies świata osiąga przeciętną prędkość 63 km/h. Na przestrzeni 30 metrów po wyjściu z bloków startowych jest to 70 km/h, a na przestrzeni 350 metrów w ciągu każdej sekundy pokonuje on 20 metrów! Maksymalna prędkość, jaką może osiągnąć to aż 74 km/h. Brzmi niewiarygodnie? Nie, jeśli uświadomimy sobie, jak to jest możliwe. Sekret tkwi w budowie anatomicznej tego czworonoga – lekkiej, ale muskularnej sylwetce. To jednak nie wszystko. Najszybszy pies greyhound ma również duże serce, a także specyficzny chód – w czasie biegu w określonym momencie wszystkie jego kończyny odrywają się od podłoża. Charakteryzuje go również niesamowicie elastyczny kręgosłup. Elegancki wygląd i szczupłe ciało idą również w parze z jego niezwykłym zdrowiem i długowiecznością – żyje on bowiem od 9 do 11 lat i praktycznie nie występują u niego choroby genetyczne. Niezwykła chemia krwi, a więc duża liczba krwinek czerwonych transportujących tlen do mięśni i płuc, wpływa nie tylko na jego wydajność i samopoczucie, ale także na wykorzystywanie go przez weterynarzy jako uniwersalnego dawcy krwi. Ten najszybszy pies świata okazuje się również niezwykle waleczny. Nawet po amputacji kończyny jest wyjątkowo sprawny i potrafi osiągać swoje średnie prędkości! Jak zachowuje się najszybsza rasa psa? Niech Cię jednak nie zwiodą pozory. Paradoksalnie greyhound nie potrzebuje dużo wysiłku w ciągu dnia – przeznaczony jest on do sprintu, a nie do maratonu. Tylko szczeniaki mogą być czasem nadpobudliwe i wykazywać zachowania destrukcyjne, jeśli nie poświęci im się odpowiednio dużo czasu. Ten najszybszy pies świata jest bowiem niezwykle towarzyszki – kocha właścicieli, ludzi i zwierzęta. Pozostawiony bez opieki przejawia lęk separacyjny. Do tego jest cichy, delikatny i lojalny. Nie wymaga on również dużej ilości przestrzeni – w ciągu doby przesypia nawet 18 godzin! Najszybszy pies świata okazuje się więc niemal idealnym psem domowym – tylko poza pomieszczeniem należy go wyprowadzać na smyczy. Ma bowiem skłonność do rozwijania ogromnych prędkości na otwartej przestrzeni bez obranego kierunku i celu. Trudno się mu jednak dziwić. Warto również zaopatrzyć go w kaganiec – oczywiście nie do ochrony przechodniów. Greyhound uwielbia ganiać małe zwierzaki i łapać je w zęby. Podczas wyścigów kaganiec chroni natomiast pyska psiaka przed obrażeniami. Te najszybsze psy na świecie często się depczą, a potykając – dotkliwie ranią. Najszybsze psy na świecie – jakie jeszcze rasy znamy? Pamiętasz Scooby’ego Doo ze słynnej kreskówki, a może Sabę z „W pustyni i w puszczy”? Ich długie i mocne nogi już od początku wskazują, że dogi niemieckie będą osiągać dość spore prędkości. Niemniej szybki okazuje się również wyżeł węgierski krótkowłosy, który rozpędza się do 60 km/h. Co ciekawe, w czasie II wojny światowej rasa ta była na skraju wyginięcia. Udało się ją jednak zachować dzięki kilku ocalałym okazom. Niewielki American Rat Terrier też sobie radzi nie najgorzej, podobnie jak znany głównie ze swej inteligencji i wrażliwości Border Collie. Nie bez powodu Brytyjczycy wykorzystywali tego pierwszego do polowań, a drugiego do zaganiania owiec na polach Anglii i Szkocji w XIX wieku. Na uwagę zasługuje również greyster – rasa niezarejestrowana przez FCI, ale ciesząca się ogromną popularnością wśród sportowców, która osiąga świetne wyniki w sportach zaprzęgowych. W latach 80. ubiegłego wieku Norweżka Lena Boysen Hillestad postanowiła wyhodować najszybszego i najbardziej wytrzymałego psa na świecie – skrzyżowała wyżła weimarskiego (75%) i charta angielskiego (25%). Tak powstały greystery. Będą one najszczęśliwsze, mogąc regularnie i intensywnie trenować z Tobą canicross czy bikejoring. Czy najszybszy pies świata może znaleźć się w Twoim domu? Chociaż wysokie prędkości osiąga wiele różnych ras, najszybsze psy to niezaprzeczalnie charty. Wśród nich miano „najszybszy pies świata” zdobył natomiast bezkonkurencyjne greyhound. Czy jest możliwość, aby znalazł się on w Twoim domu? Oczywiście. Pamiętaj jednak, że jeśli chcesz wejść w posiadanie charta, musisz zgłosić ten fakt do Urzędu Miasta lub Gminy i otrzymać specjalne pozwolenie na hodowlę lub utrzymanie czworonoga. A naprawdę warto się nim zaopiekować. Utrzymanie go w dobrej formie okazuje się na dłuższą metę bardzo trudne i często gdy psiak przestaje przynosić dochód, jest on usypiany lub zabijany w niehumanitarny sposób. W Hiszpanii odnotowano wiele przypadków wieszania greyhoundów, które nie nadawały się już do wyścigów! Dobrze, aby najszybszy pies świata trafił więc na zasłużoną emeryturę do kochającego domu. A jak już wiesz, domownikiem będzie on wręcz idealnym. Jeśli jesteś właścicielem/właścicielką charta lub innego naprawdę szybkiego psa, podziel się z nami swoim doświadczeniem z życia pod jednym dachem z czworonogiem, który osiąga niemałe prędkości! Czy jest tak spokojny, jak greyhound, a może przeciwnie? Czekamy na Twoją historię!

Największy pies na świecie według Księgi Rekordów Guinnessa Jak dotąd największym psem na całym świecie był dog niemiecki o imieniu Zeus. Czworonożny rekordzista miał aż 111,8 cm wysokości, a kiedy stawał na tylnych łapach, jego wzrost przekraczał 220 cm. Zwierzak osiągnął też 70 kg wagi, czym ustępował jednak znacznie

Kapibara to ssak należący do rzędu gryzoni – tak samo jak myszy, szczury, kawie domowe (czyli świnki morskie), szynszyle czy wiewiórki. Jednak w porównaniu z wymienionymi gatunkami, kapibary są bardzo dużymi zwierzętami. Osiągają masę nawet do 65 kg! Pierwsze wzmianki o kapibarach pochodzą z drugiej połowy XVIII wieku. Opisał je słynny szwedzki przyrodnik Karol Linneusz. Co ciekawe, zaliczył je do rodziny świniowatych, przez co kapibara przez wiele lat uchodziła za jeden z gatunków świń. Z tego powodu gryzoń do dziś często bywa nazywany świnią wodną. Nazwa „kapibara” w języku guarani oznacza stworzenie żywiące się trawami. Skąd pochodzą kapibary? Kapibary wywodzą się z Ameryki Południowej. W naturze żyją głównie na podmokłych obszarach – w lasach równikowych i monsunowych Kolumbii, Brazylii i Wenezueli. Ponieważ łatwo przystosowują się do różnych warunków, spotkać je można także w Argentynie czy Urugwaju. Wybierają tereny w pobliżu zbiorników wodnych. Chętnie trzymają się także ludzkich osad, gdzie mają pod dostatkiem pożywienia i w mniejszym stopniu zagrożone są przez nie hoduje się na masową skalę, choć w Ameryce Południowej można spotkać farmy tych zwierząt. Tam utrzymywane są z przeznaczeniem na skóry. Jeszcze rzadszym zjawiskiem jest hodowla kapibary jako zwierzęcia domowego. Te egzotyczne stworzenia często za to można spotkać w ogrodach zoologicznych. Oferta karm dla gryzoni Jak wygląda kapibara? Kapibara występuje w dwóch odmianach – kapibara wielka i kapibara mała. Zasięg występowania tej drugiej ogranicza się do Panamy i północnej części Kolumbii. Dlatego mówiąc o kapibarach, najczęściej ma się na myśli powszechnie występująca w Ameryce Południowej kapibarę wielką. Jest ona największym z żyjących współcześnie gryzoni. Osiąga masę ciała nawet 65 kg (rekordzista ważył 91 kg!). Ma średnio 120 cm długości i wysokość w kłębie do 65 mają dość krępą budowę ciała, dużą głowę (z oczami, nozdrzami i małymi uszami zlokalizowanymi na jej szczycie, co ułatwia zwierzęciu pływanie), krótkie, mocne łapy (przednie – cztero-, a tylne – trójpalczaste) zakończone pazurami, a także szczątkowy ogon. Palce kapibary łączy błona pławna – to kolejna cecha, dzięki której kapibary są świetnymi wszystkie gryzonie, kapibara ma silne siekacze, które rosną całe życie. To zwierzę obdarzone świetnym wzrokiem, słuchem i węchem. Skóra kapibary jest cienka, brązowa, pokryta rzadką, szorstką sierścią o czerwono-brązowym zabarwieniu na grzbiecie, a żółto-brązowym – na brzuchu. Inaczej niż u innych gryzoni, w skórze kapibary znajdują się gruczoły potowe. Samce mają na pysku gruczoły zapachowe, z których w okresie godowym (by wabić samice) wydobywa się żółtawa wydzielina o zapachu piżma. Czym żywi się kapibara? Kapibary to zwierzęta roślinożerne, a przy tym bardzo „wybredne” – większość ich diety stanowi zaledwie kilka gatunków roślin. Kapibary żywią się głównie przybrzeżnymi trawami. Ponadto są koprofagami – niektóre składniki odżywcze czerpią z własnych odchodów. Ponieważ wielkim gryzoniom zdarza się – w poszukiwaniu pożywienia – niszczyć uprawy człowieka, w Ameryce Południowej kapibary uważane są za szkodniki. Jaki tryb życia wiedzie kapibara? Kapibary żyją w pobliżu zbiorników wodnych. To pozwala im schłodzić się w upały, ponieważ rzadka sierść nie zapewnia im dostatecznej ochrony przed słońcem. O najgorętszej porze dnia kapibary zwykle nie wychodzą z wody, która stanowi dla nich także doskonałą kryjówkę przed drapieżnikami. Te gryzonie są świetnymi pływakami, a zaatakowane potrafią ukrywać się pod wodą nawet przez 5 minut. Na lądzie kapibary nie radzą sobie równie dobrze, jak w wodzie – biegają dość niezgrabnie, nie kopią nor, przed zagrożeniami mogą ukrywać się jedynie w wysokich to zwierzęta stadne. Żyją przeważnie w grupach rodzinnych, złożonych z jednego samca, kilku samic i młodych – łącznie z około 10-30 osobników. W sytuacji zagrożenia, np. w czasie suszy, mogą łączyć się w nawet kilkukrotnie większe stada. Kapibary porozumiewają się za pomocą oryginalnych dźwięków, które pozostają przedmiotem badań naukowców. Jak rozmnaża się i ile żyje kapibara? Kapibary osiągają zdolność do rozrodu, mając około 1,5 roku. Mogą rozmnażać się przez cały rok. Do kopulacji dochodzi w wodzie. Ciąża u kapibary trwa 5 miesięcy, a w miocie rodzi się do 7 młodych (przeważnie 3-5). Pozostają one przez 2-4 miesiące pod opieką matki, ale karmione mogą być przez wszystkie samice w stadzie. Samice nie budują gniazd ani w żaden inny szczególny sposób nie chronią swoich młodych, w związku z czym w naturze większość z nich pada ofiarą drapieżników. Dorosła kapibara przeżywa przeciętnie 4 lata, choć w optymalnych warunkach może żyć nawet 10 lat. Gryzonie często cierpią na niedobór witaminy C, podatne są na liczne infekcje, a przede wszystkim stanowią łatwy łup dla wielu drapieżnych zwierząt ( jaguarów, anakond, orłów). Dzikie kapibary często też zabijane są przez ludzi. Czy kapibarę można oswoić? Kapibary to bardzo inteligentne, towarzyskie zwierzęta. Z łatwością dają się oswoić, a nawet można nauczyć je wykonywania prostych poleceń. W odróżnieniu od wielu innych gatunków egzotycznych zwierząt, hodowla kapibar jest w Polsce legalna. Niestety, trzymanie ich w domowych warunkach jest praktycznie niemożliwe. Kapibary potrzebują sporo przestrzeni i mają wiele wymagań, które muszą być spełnione, aby były zdrowe i wszystkim zwierząt tych nie powinno się hodować w pojedynkę. Potrzebują swojego stada, ponieważ samotność jest dla nich ogromnym powodem do stresu. W okresie letnim muszą mieć ogrodzony teren (o powierzchni minimum 20 m2 na parę), ze stałym dostępem do cienia oraz do zbiornika wodnego o głębokości przynajmniej 3 metrów. Zimą nie mogą przebywać na świeżym powietrzu, bo jest tam dla nich zbyt trzeba także zapewnić specjalne pożywienie, które zazwyczaj nie jest dostępne w polskich sklepach. Naturalny wypas jest zbyt ryzykowny, ponieważ kapibary mają bardzo wrażliwy układ pokarmowy i łatwo mogą się która jest w stanie zapewnić kapibarom odpowiednie warunki i zdecyduje się na ich hodowlę, powinna wybrać zwierzęta z pewnego, legalnego źródła. Zdecydowanie nie należy oswajać gryzoni żyjących wcześniej na wolności. Kapibara z hodowli kosztuje w Polsce około 5000-6000 zł. Komentarze Nie znaleziono żadnych opinii

jak wygląda największy pies na świecie